Ta strona została uwierzytelniona.
X.[1]
Cyt! Śpiewają na dunaju włócznie[2],
Nie zazula zawodzi w dąbrowie,
Słychać głos Jarosławny[2] przed jutrznią:
Ach, kukułką frunę k dunajowi!
5
W smętnej rzece, w Kajale krwawej,
I ochłodzę ja znój Igorowy,
Zwilżę rany bobrowym rękawem.
Jarosławna zawodzi żałośnie
5
Wietrze, wietrze! Czemu wiejesz tak groźnie!
Wichrze, wichrze! Bezlitosny panie!
Z obu twoich niestrudzonych skrzydeł
Czemu miotasz ciemierzyce-groty
15
Małoż tobie bujać górnym lotem
I kołysać na morzu okręty?
- ↑ X. Płacz Jarosławny.
- ↑ 2,0 2,1 w. 1—3. W oryginale: «Na dunaju Jarosławny głos słyszno, kukułką, nie wiemy, rano woła». Dunaj, nazwa ogólna, ludowa (we wszelkich pieśniach obrzędowych), dla rzeki wogóle. Jarosławna, druga żona Igora, córka halickiego Jarosława Osmomysła, wyszła za Igora r. 1184; imię jej Efrozynia.
- ↑ w. 15. łada, por. obj. do VI, w. 30.
