Strona:Słowo o wyprawie Igora.pdf/57

Spójrz! rozwiała się łkaniem-płakaniem
Radość moja po stepie, po rosie. —

Na Putywlu murach przed zaraniem

20 

Jarosławna zawodzi żałośnie.

Sławny Dnieprze^[1]! Na swej bystrej wodzie,
Co przebiła połowieckie skały,
Hołubiłeś Światosława łodzie,

Gdy Kobjaka hordy umykały.

25 

Ty mi ładę przyhołub na łodzi,
Iżbym morzu łez nie słała za nim!
Jarosławna żałośnie zawodzi
Na Putywlu murach przed zaraniem.

Słońce światłe, o, jasno jarzące,

30 

Słonko wszystkim łaskawe i rade!
Czemu prażysz płomiennem gorącem
W chrobre pułki, w mego męża-ładę?
Skwar na wyschłej pali się cięciwie,

Smutek zamknął im strzały w kołczanie.

35 

Jarosławna płacze żałośliwie
Na Putywlu murach przed zaraniem^[2].

1. w. 22. Sławny Dnieprze! W oryginale: «O Dnieprze Słowuticiu», Dnipro-Sławuta w pieśni ludowej. O zwycięstwie Światosława II nad chanem Kobjakiem i Polowcami była wyżej mowa.
2. w. 36 i 37 powtórzył tłumacz.