Strona:S. Adalberg - Przysłowia żydowskie.djvu/24

 502. Tonący i ostrza miecza się chwyta (373).
 503. Drogi towar z pod ziemi wyrasta (tj. gdy towar jaki zdrożeje, wtedy go kupcy nawet z pod ziemi wydobywają, byle jaknajkorzystniej sprzedać, (506).
 504. Trocha do trochy, stanie się pełna miska (20).
 505. Każdy dzień przynosi nowe troski (514).
 506. Nikt nie wie, kogo trzewik dolega, tylko ten co go nosi (661).
 507. Co u trzeźwego na sercu, to u pijanego na języku (411).
 508. Twarz, to zdrajca (tj. zdradza wszystkie uczucia człowieka) (331).
 509. Cudze ubranie nie grzeje (636).
 510. Kiedy uczeń jest zuchwały, to i nauczyciel jest zuchwały (66).
 511. Kiedy się uczeń raduje? Gdy nauczyciel siedzi na pokucie (gdyż wtedy następuje przerwa w nauce) (475).
 512. Umarłego z powrotem nie odnoszą (129).
 513. Kiedy mówią: umarł, to wierz (95).
 514. Młody może, stary musi umrzeć (139).
 515. Dobrze wszystko umieć, a niczego nie używać (185).
 516. Lepiej dziesięć razy chorować, niż raz umrzeć (292).
 517. Umrzeć zawsze czas (651).
 518. Umrzeć nigdy nie za późno (674).
 519. Upadłemu Bóg pomaga (355).
 520. Dobrzy upominacze — źli płatnicy (304).
 521. Wada, że panna (albo narzeczona) za piękna. (Gdy kto wskazuje jako wadę, to co w rzeczywistości jest zaletą) (128).
 522. Każdy jest na swoje wady ślepy (515).
 523. Wszyscy warjaci w cudzych oknach szyby wybijają (tj. dla siebie, na swoją niekorzyść, nikt nie jest warjatem) (181).
 524. Lepsze dobrze widziane, niż źle słyszane (282).
 525. Gdyby wszyscy byli wieszczymi, nie byłoby biednych (451).
 526. Kiedy się wiedzie, to i wół się cieli (459).
 527. Kiedy się komu nie wiedzie, to b-o znaczy ba (460).
 528. Kto ma wisielca w rodzie, temu o stryczku nie wspominaj (481).
 529. Co własne, to miłe (146).
 530. Siwe włosy, to listki grobowe (317).
 531. Ciche wody brzegi rwą (675).
 532. Kiedy się wóz przewraca, to koła są za ciężkie (60).
 533. Za ciężkim wozem dobrze jest pieszo iść (tj. przy pomocy bogatego, wpływowego łatwo sobie poradzić (531).