wcipną i trafną charakterystykę czterech rodów szlacheckich zawiera przysłowie:
Potockes umnes, Czartoryskes dumnes,
Radziwiłes szaławiłes, Małachowskes pikes.
Ostatnia część przysłowia niemało kłopotu nabawiła Darowskiego (Przysłowia od imion szlacheckich str. 50), który wyjaśnienia jego szukał w źródłach dziejowych. Pik fein, lub w skróceniu pikes, używają żydzi w mowie na określenie czegoś bardzo doskonałego i szlachetnego, co też zastosowali i do Małachowskich, chcąc tem wyrazić, że są szlachtą w całem tego słowa znaczeniu[1].
1. Ubogi arystokrata jest podobny do stłuczonych tablic przykazania (3).
2. Na bajkę niema pytania (tj. w bajce nie dopytuj się prawdy) (33).
3. Do barszczu zębów nie potrzeba (639).
4. Próżne beczki głośniej brzmią (624).
5. Kiedy kto szuka bednarza, to znajduje szklarza (97).
6. Dobrze tego bić, kto się lubi chwalić (gdyż wszystko zniesie bez skargi, przechwalając się jeszcze) (11).
7. Bieda nie wstyd (236).
7a. Z biedy jedzą strucle i w powszedni dzień (tj. gdy kto niema za co kupić chleba, to zjada resztki struch, pozostałe po święcie) (614).
7b. Z biedy wkładają, strój świąteczny i w powszedni dzień (613).
8. Ubóstwo i pycha nie pasują razem (352).
9. Biedzie (albo biednemu) wszystko przystoi (356).
10. Na wszystko doktor ma lekarstwo, tylko na biedę nie ma (364).
11. Bieda się najpierw po twarzy rozpościera (365).
12. Dokąd idziesz, biedo? — Do nędzarza (677).
13. I ubogi chce żyć (2).
14. Kiedy ubogi je kurę, to albo on chory, albo kura chora (45).
15. Każdy ubogi zna swoje bogactwa (141).
16. Biedny to jak dziurawy wór (154).
17. Ubodzy mają dobre serca (175).
- ↑ Numer po każdem przysłowiu odpowiada kolejnemu, zamieszczonemu przy zdaniu w broszurze oryginalnej i służyć może dla tych czytelników, którzyby chcieli poznać oryginał każdego przysłowia.
