Ta strona została uwierzytelniona.
☆
Tajemnica poezji Lenartowicza: widziadlaność.
☆
W pewnym sensie jest Norwid jedynem w polskiej literaturze i ostatecznem — przezwyciężeniem formy.
☆
Sienkiewicz, jako essayista, zawsze jest we fraku.
☆
Wyspiański: coś z tej bohaterskiej prostoty, o której wspomina się zazwyczaj, mówiąc o Homerze.
☆
Brzozowski: czyli przedsmak burzy.
☆
Brzozowski przez całe życie, całą twórczość monologował; to jest straszliwe.
☆
Brzozowski w gruncie rzeczy bezustannie buduje fikcje w próżni; ale umysł jego — cóż za trampolina!
