Strona:S. Napierski - Pusta ulica.djvu/79

Ta strona została uwierzytelniona.

czy nienasycenie chłonął wrażenia.

Stendhal nie starzał się jakby, wcielił sekret młodości: przez całe życie zachował świeżość odruchów.

Stendhal miał nadmiar idej, których niepodobna mu było wyładować inaczej, jak w książkach niedokończonych i przygodnych: był skazany na szukanie sobowtórów.

Stendhal: w każdem jego słowie, jak u żadnego innego pisarza, wyczuwa się rozciągłą substancję, jakby elastyczną plazmę samego życia.

Stendhal posiadał w stopniu najwyższym zdolność przystosowywania się do ludzi (nie do okoliczności: to potrafi byle karjerowicz) celem poznania ich samych, wyśledzenia ich mechanizmu, zwielokrotnienia się, — tę zdolność, jaką posiadają tylko ludzie genjalni.