Strona:S. Napierski - Pusta ulica.djvu/80

Ta strona została uwierzytelniona.

Stendhal: najbardziej pośredni z prozaików; pisze tak, jakby pisał komentarz do spraw dawno ustalonych i wiadomych wszystkim; tem fascynuje.

Stendhal jest właściwie nieprzetłomaczalny: u niego zawarte jest wszystko w linji językowej.

Inteligencja Goncourt’ów — jakżeż zmysłowa i pełna powabu! — jest niczem wobec inteligencji Stendhala; są to subtelni parwenjusze, kolekcjonerzy ciekawostek, „amatorzy“ drugiego cesarstwa, wobec człowieka rasy, pełnej krwi duchowej, arystokraty myśli i wrażeń.

Stendhala genjusz stylistyczny bardziej imponuje, niźli Flauberta; nie odczuwa się przymusu, tego czegoś zdławionego, co istnieje w najmelodyjniejszej modulacji Flauberta; cóż za lekkość, lekkość rylca!