Ta strona została uwierzytelniona.
tu, przekwitająca cywilizacja, lubowanie się w barbaryzmie — i bibelotach; okrucieństwo słabych, sadyzm impotentów, pogarda zdesperowanych; tragizm bez rozwiązania.
☆
Nieskazitelna „elegancja“ Mérimé’ego jest w istocie swej dwuznaczna: wygląda na prowokację.
☆
Styl Mérimée’go: rytownictwo i płasko rzeźba; wspaniały dyletantyzm tego oschłego stylisty.
☆
Mérimée: czyli negacja djabelska — ta, która nic nie przeciwstawia.
☆
Hugo: człowiek-hasło; oto właśnie!
☆
Po Goethem Hugo wydaje się krzykliwym sztubakiem; przez całą twórczość jest to jakby ciągła mutacja głosu.
