Strona:Samuel - Adalberg - Księga przysłów.djvu/116

Choroba.
 1 Choroba centnarem się zwali, a łótami odchodzi. — Lom. 8.

 2 Choroba ciężka przykrego lekarstwa potrzebuje. — Knap. 65; Flor. 187; Now. 10.

 3 Choroba dostatek lubi. — Knap. 66.
 4 Choroba lekka ciężkiego lekarstwa nie potrzebuje. — Knap. 66.
 5 Choroba nie piastuje. — Ryś. cnt. 2; Knap. 66; Żup. 29.
 6 Choroba poznana, zleczysta. — Knap. 277; Czel. 27.
 7 Choroba przybywa na koniu, a odchodzi piechotą. — Łysk. 56.
 8 Chóroba rechli przindze, jak windze. — Cen. Kasz. 12.
 9 Choroba trzeźwości nauczy. — Knap. 66.

  Choroba trzeźwości uczy. Nom. 10.

10 Chorobę pieścić gorzej. — Knap. 66; Ern. 583.

  Pieścić chorobę gorzej. Trotz, p. w. Pieścić.

11 Chorobę zastarzałą (nieuleczoną) próżno leczyć. — Knap. 67.

  Chorobę zastarzałą trudno uleczyć. Żegl. II. 30.

12 Choroby delikat nie łacno zbędzie. — Knap. 66.

  Choroby delikat nie łatwo zbędzie. Dąbr. 2.

13 Choroby śmierć uprzedzają. — Flor. 93; Mon. Ench. 181; Mon. Gr. 372.

14 Gotowe zdrowie, kto chorobę powie.—Knap. 277; Ern. 1136; Flor. 110; Dąbr. 5; Mon. Ench. 190; Gr. Lat. 414; Mon. Gr. 383; Czel. 27.

15 Każda choroba ma swoje lekarstwo. — Knap. 334; Ern. 583; Now. 31.
16 Każdej chorobie wczas zabiegaj.

  Każdej chorobie wczas zabiegaj, bo późne lekarstwo nie dobre bywa. Rej. Zw. Każdej chorobie wczas zabiegać potrzeba. Pot. Arg.

17 Każdemu swoja choroba nacięższa. — Knap. 336; Ern. 583; Dąbr. 6; Now. 31.

18 Kogo choroba nie umorzy, to wypotworzy (to skrzywi).

19 Komu miła swa choroba, temu nie wołaj doktora. — Knap. 355; Wójc. Przyp. 158.

  Temu nie wołaj doktora... Ern. 171.

20 Lepiej choroby nie mieć, niż ją leczyć. — Knap. 437; Ern. 583.
21 Łacniejsza chorobę ganić, niżli leczyć. — Pot. Arg.
22 Na choroby są sposoby.

  Odm. Na różne choroby są różne sposoby.

23 Niemasz gorszego człowieka nad tego, który z choroby powstanie. — Ryś. cnt. 10; Czel. 299; Żup. 29.

Chorować.
 1 Daj Boże żartować, aby nie chorować.
 2 Kto lubi chorować, nie nada lekować.

  Nie nada — nie pomoże.

Chorowity.
 Chorowici najdłużej żyją. — Mas. 38.

Chory.

 1 Chorego, chce li być zdrów, nie pytają, ale wskok lekarstwo dają. — Knap. 64.

  ...., ale mu wskok lekarstwo dają. Ern. 583.

 2 Chorego leda co urazi. — Knap. 64; Ern. 583.
 3 Chorego nie pytaj, czy pragnie zdrowia. — Now. 9.

 4 Chorego pytają, zdrowemu dają. — Knap. 65; Flor. 145; Ern. 582; Mon. Ench. 181; Gr. Lat. 410; Mon. Gr. 371; Wójc. Przyp. 138; Now. 9; Czel. 48.

  Chorego pytają, a zdrowemu dają. Petr. 175. Chorego pytaj, a zdrowemu dawaj.

 5 Choremu a staremu byle (lada) czego się zachce. — Lom. 9.
 6 Choremu i mucha zawadzi.
 7 Choremu i nazdrowsze rzeczy nie smakują. — Ern. 990.

  Choremu i od zdrowych potraw brzuch się nadmie. Rej. Zw.

 8 Choremu i złote łoże nie pomoże.

  Choremu pozłociste łoże nie pomoże. Rej. Zw.

 9 Choremu leda co zawadzi. — Knap. 64; Now. 9.

10 Choremu się więc poprawuje, gdy śmierć bliżej przystępuje. — Knap. 65; Wójc. Przyp. 139; Żup. 30; Wurzb. 271.

  Choremu się poprawuje, gdy.... Flor. 93; Mon. Ench. 181; Mon. Gr. 371; Cinć. 7.

11 Choremu wszystko się zda gorzko, niesmaczno. — Knap. 65.

  Choremu się wszystko zda być gorzko. Ern. 124. Choremu wszystko gorzkie. Now. 9. Choremu wszystko gorzko. Żup. 29.

12 Choremu zdrowy nie wyrozumie. — Żup. 28.
13 Chory, a do miski spory.
14 Chory na kieszeń dziurawą.
15 Chory na kuchenne suchoty. — Cinć. W. 306.

  Żarłok.

16 Chory na wilczą chorobę. — Kolb. VIII. 250.

  Obżartuch.

17 Chory na wory, ma darcie na żarcie.

  Jadłby, ale nie ma za co.

18 Chory nie wiele spotrzebuje, ale dużo kosztuje.
19 Chory na śmierć, a zjadłby ze ćwierć.

20 Chory poprawić się obiecuje, a wzmogszy po staremu się sprawuje. — Knap. 68; Ern. 583; Wójc. Przyp. 108.

  Chory poprawę obiecuje, a zdrowy po dawnemu się lampartuje. Now. 10.

21 Chory z głodu nie umiera.
22 Każdy chory ma doktory.

  Prawdziwe ono przysłowie: każdy.... Żarty.