19 Człowiek boże igrzysko. — Ryś. cnt. 1.
Człowiek igrzysko boskie. Knap. 131; Żegl. I. 31. Bóg czyni sobie z ludzi igrzysko, kto chce wbrew Jego woli wejść wysoko, ten spada nisko. § Człek boże igrzysko. J. Kochan. Koch. Nie rzekł, jako żyw, żaden więtszej prawdy z wieka, Jako kto nazwał bożym igrzyskiem człowieka. J. Kochan. Fr. Boże igrzysko jest człek. Dachn. Człowiek igrzysko boże, którym On jako piłką ciska. Hadż.
20 Człowiek cały wiek uczy się, a durniem umiera. — Feder. rkp.
21 Człowiek człowiekowi but bez szydła i dratwy uszyje.
Jeden drugiemu potrafi dokuczyć.
22 Człowiek człowiekowi nierówny. — Cinć. 9.
23 Człowiek człowiekowi wilkiem. — Flor. 70; Trotz, p. w. Człowiek.
Człowiek człowiekowi czasem miasto Boga, czasem też miasto wilka. Czel. 218. § Człowiek człowiekowi czasem jest miasto Boga, Czasem też miasto wilka, abo złego wroga. Klon. Wor. Dawna przypowieść, a nie omylona, iże jest wilkiem człowiek człowiekowi. Lubom. Tob. Człowiek człowiekowi Bogiem, człowiek człowiekowi wilkiem. Pot. Jow.
24 Człowiek człowiekowi zdrowie, żywot. — Knap. 130; Czel. 278.
25 Człowiek człowiekowi zguba. — Knap. 131; Żegl. I. 31; Trotz, p. w. Człowiek.
26 Człowiek dla człowieka stworzony.
Człowiek dla człowieka stworzon. Kosz. Cyc.
27 Człowiek frasunkiem, Pan Bóg ratunkiem.
28 Człowiekiem się być pamiętaj. — Knap. 135; Ern. 340; Flor. 70; Now. 15.
Człowiekiem się być znaj. Knap. 135; Ern. 340. Znaj się być człowiekiem, Żegl. I. 188.
29 Człowiek i z główką, i z kredką.
I rozumny i rządny.
30 Człowiek jak kot do miejsca się przyzwyczaja.
31 Człowiek jak od cepa.
Prosty, nieokrzesany; silny chłop.
32 Człowiek jest właśnie jako list drzewny, któż gdy upadnie stąd ma być rzewny. — Knap. 131; Wójc. Przyp. 115; Wurzb. 264.
33 Człowiek ma być przed 20 laty gładki, przed 30 strojny, przed 40 mężny, przed 50 mądry, przed 60 pieniężny a do 80 lat trwały.
34 Człowiek marna rzecz. — Knap. 131; Żegl. I. 31.
35 Człowiek na tym tylko chciałby poprzestać, czego nie ma.
36 Człowiek nie anioł.
37 Człowiek nie bocian, ażeby świat czyścił. — Czel. 273.
Ob. p. w. Bocian, N. 1.
38 Człowiek nie drewno.
39 Człowiek nie kamień. — J. Kochan. Koch; Knap. 133; Now. 14; Petr. 174.
40 Człowiek nic pień, nie będzie bity cały dzień.
41 Człowiek nie wół na zabicie.
Nie po to żyje, aby utyć.
42 Człowiek raz się rodzi i raz umiera. — Petr. 174.
43 Człowiek się nie dla siebie rodzi, żyć mu też tylko sobie się nie godzi. — Knap. 133; Wójc. Przyp. 115; Now. 14; Czel. 327.
Człowiek się nie dla siebie tylko rodzi, żyć.... Żup. 26. Człowiek się nie dla siebie tylko rodzi. Flor. 114. Człowiek się żaden dla siebie samego nie rodzi. Żegl. I. 32. § Człowiek nie sobie się rodzi. Mowca. II. Nie sobie człowiek żyje, nie sobie się rodzi. Pot. Pocz.
44 Człowiek sobie nie wróg.
45 Człowiek świata nie przeżyje.
Choćby najdłużej żył, to umrzeć musi.
46 Człowiek wie, gdzie się urodził, a nie wie gdzie głowę położy.
47 Człowiek wie kiedy z domu wyjedzie, ale nie wie kiedy wróci.
Wie człowiek, kiedy wyjedzie, ale nie wie, kiedy przyjedzie. Damb. Kaz.
48 Człowiek wielki (zacny, godny), a podłemi się rzeczami bawi. — Knap. 134.
Człowiek zacny podłemi rzeczami się nie zajmie. Now. 14.
49 Człowiek z myślą za murami, a śmierć za plecami.
50 Djábeł párę skórzni pódrze, niżlé párę lédzi do grépé dostąnie. — Cen. Kasz. 23.
Djábeł prędze párę skorzni podrze, niżle.... Pobł. 86.
Skórznie = buty; do grepe = do kupy.
51 Dla poczciwego człeka ma Pan Bóg skrzynię bez wieka.
52 Dobry człowiek nie frasuje się, kiedy szubienicę widzi. — Ryś. cnt. 3.
53 Dobrym być człowiekiem, to zaszczyt najpierwszy. — Now. 19.
54 Dobrym ludziom Pan Bóg sporzy.
55 Dziś człowiek żyje, a jutro gnije.
56 Gdy się dobry człek zepsuje, przedsię czym był pokazuje. — Knap. 233; Wójc. Przyp. 130.
57 Głos ludzki, głos boży. — Ryś. cnt. 3; Czel. 339; Mas. 362.
58 Głos ludzki zgadza się z wolą bożą. — Ryś. cnt. 3; Czel. 339.
59 Godzina wiekiem ze złym człowiekiem.
60 Góra z górą się nie zejdzie, człek z człekiem się zejdzie. — Dykc. II. 34.
Góra z górą się nie znijdzie, a człowiek się z człowiekiem znijdzie. Przyb. rkp. Góra z górą się nie zejdzie, ale człowiek z człowiekiem zejść się może. Lom. 12. Góra
