2 Uchyl czopu, wnet będzie po piwie. — Linde, p. w. Czop.
Bez karności, bez dozoru wszystko niszczeje.
Czort ob. Czart.
Czosnek.
1 Czosnek ma głowę białą, a ogon zielony. — J. Kochan. Fr; Ryś. cnt. 2; Czel. 122; Mas. 269.
Liude (p. w. Czosnek) jako objaśnienie do przysłowia tego, dodał: stary, lecz jary.
2 Czosnek trzykroć przesadzony obraca się w truciznę. — Ryś. cnt. 2; Wójc. Przyp. 3; Czel. 298.
Linde (p. w. Czosnek) objaśnia; „zbytnie powtarzanie szkodzi;” Słownik wileński (p. w. Czosnek) zaś: „częsta zmiana miejsca, stanu, powołania szkodzi.”
3 Kto nie je czostku, pewnie nim nie cuchnie.
Nie dbaj chociaż zła wieść o tobie gruchnie: kto nie je czostku,.... Żegl. II. 193. Kto czosnku nie jada, z gęby mu nie cuchnie (temu z ust go nie czuć). — Czyja gęba czosuku nie jada, to z niej nie słychać.
Czostek ob. Czosnek.
Czółno.
1 Bez wiosła na czółno nie siadaj.
2 Czołn na wodzie płynący, ptak po powietrzu latający, panna czystość tyrająca — jednaki znak po sobie zostawują. — Zabcz. Pol. II. 15; Wójc. Przyp. 84.
Czterdziestu męczenników (10 marca).
1 Czterdziestu męczenników jakich, czterdzieści dni po nich takich. — Liwocz. 21; Kolb. VIII. 285; Wierzb. 166.
...., czterdzieści dni takich. Chocisz. I. 626; Żup. 40.
2 Kiedy na czterdziestu męczenników marznie, to jeszcze czterdzieści nocy przymarznie. — Żup. 40.
Czub.
1 Kto idzie w czuby, a nie bije, bit bywa.
2 Wlał do czuba, plecie duba. — Kolb. VIII. 270.
Upił się i mówi od rzeczy.
Czubić się.
1 Czubią się jak koguty (jak dwa koguty).
2 Gdzie się czubią, tam się lubią.
3 Kto się czubi, ten się lubi.
Czuć. Czuć się.
1 Barziej to czujemy, na co patrzymy, niż co słyszymy. — Knap. 12; Em. 1043; Flor. 160; Wójc. Przyp. 101.
Barziej to czujemy, na co patrzymy. Gr. Lat. 409; Mon. Ench. 178; Mon. Gr. 367.
2 Czego zgoła nie czujemy, na to się nic nie skarżymy. — Knap. 126; Wójc. Przyp. 113.
...., na to się nie skarżymy. Ern. 221. Czego nie czujemy, na to żalić się nie możemy. Now. 14.
3 Do czego się nie czuję, do serca nie przyjmuję. — Knap. 194 Ern. 481; Czel. 371.
Gdym nic nie zawinił, gdy nie mam nic na sumieniu, nie frasuję się, nie martwię.
4 Gdzie czują, tam nocują.
Odm. Tam nocują, gdzie dobrze czują.
5 Kto czuje, ten suje. — Lom. 19.
Gdo czuje, ten suje, a drugigo przy sobie częstuje. Cinć. 14; Bystr. 77.
6 Kto się nie czuje, niech się nie frasuje; a kto się czuje, niech się poprawuje. — Ryś. cnt. 6; Żup. 11.
7 Kto się sam w czymkolwiek czuje, drugiego w tym nie winuje. — Knap. 770.
8 Nie pokazuj że co czujesz, dobrze krzywdy powetujesz. — Knap. 893; Wójc. Przyp. 151; Czel. 115.
9 Nie tak się to barzo czuje, na co się kto wczas gotuje. — Knap. 975; Wójc. Przyp. 153.
10 Zwyczajnie kto się w czym czuje, o sobie mowę miarkuje. — Don. Gr. 8.
Czułość.
1 Czułość z przymuszenia o domu, przyjaźń z bojaźni u człowieka, pokora w dole u wilka — wszytko to niepewne rzeczy. — Zabcz. Pol. II. 9.
2 Kto nie ma czułości, ten nie wart litości.
Czuły.
Czuły, jako koń po roztartym sadnie. — Sat.
Sadno = rana, pochodząca z przetarcia skóry na ciele od siodła.
Czupiradło.
Czupiradło z pieca spadło i potłukło sobie łeb.
Ob. p. w. Abecadło N. 3.
Czupryna.
1 Dwa razy się po czuprynie poskrobiesz, niżeli się raz do mojej zerwiesz.
Nie tak łatwo mnie zmożesz, nie uda ci się.
2 Kiedy dwaj do czupryny, do kalety trzeci. — Pol. Pocz.
Z kłótni, z zamieszania trzeci korzysta.
Czworo.
Gdzie czworo, tam sporo; a gdzie jedno, tam ledwo.
O dzieciach.
Czyhać.
1 Czyha, jak kot na mysz.
2 Czyha, jak na dobrą duszę djabeł. — Kolb. VIII. 252.
Odm. Czyha, jak zły duch (szatan) na dobrą duszę.
Czyje.
1 Co czyjego, to nietykalnego.
2 Czéja, ale nie twoja. — Cen. Kasz. 2.
3 Czyje widzimy pod lasem, a swego i pod nosem nie widzimy (nie spostrzegamy).
Cyje to sie widzi za nosem, a swego to sie nie widzi pod nosem. Feder. II. 352.
