29 Dałby, by miał pod skórą (pod sercem). — Knap. 140; Czel. 525.
Dałby, gdyby miał pod skórą. Trotz, p. w. Skóra. Dałby, by miał pod sercem. Ern. 1446; Now. 15. Choćby za skórą miał, toby dał. Lom. 8; Cinć. 6. Gdyby miał, toby dał, choćby za skórą miał. Lom. 12.
30 Dałby i ciasto z dzieżą. — Knap. 140; Now. 15; Czel. 525.
Choćbyś mu ciasto z dzieżą dał, przecię łże po staremu. Klon. Wor.
31 Dałby i skórę z siebie. — Łos. Dźw.
32 Dałby, sobie od gęby odjąwszy. — Knap. 140; Now. 15; Wurzb. 323.
33 Dał darował, płakał żałował.
34 Dał mu dwadzieścia pięć po cesarsku.
Dał mu batogi, według praw, kodeksu.
35 Dam, jak z choiny wszystkie kolce oblecą.
Nigdy.
36 Dam rad drugiemu, dogodziwszy sobie samemu. — Knap. 1073.
37 Dano mu mały palec, a on pod pachę sięga. — Lom. 9.
Odm. Daj komu palec, to on sięga całej ręki.
38 Dasz mu póty, a on chce póty. — Knap. 408.
39 Dawszy, raz, dwa, musisz dziesięć. — Knap. 533; Dąbr. 2.
40 Dawszy rękoma, biegaj nogoma. — Ryś. cnt. 3; Czel. 276; Mas. 226.
Odm. Daj rękami, a odbieraj nogami.
41 Drugiemu daj, a na się pamiętaj. — Knap. 1136.
Drugim rozdając, na się pomnij. Knap. 216. Drugim rozdając, na siebie pomnij. Dąbr. 4. Drugim daj, a na się pamiętaj. Żup. 21.
42 Dwakroć daje, kto rychło; a trzykroć, kto ochotnie daje. — Knap. 179; Czel. 45.
Dwakroć daje, kto rychło; a trzykroć, kto ochotnie. Flor. 24. Dwakroć daje, kto rychło oddaje; a trzykroć, kto ochotnie daje. Dąbr. 3. Dwakroć daje, kto prędko daje; a trzykroć, kto ochotnie. Trotz, p. w. Dać. Dwakroć daje, kto rychło; a trzykroć, kto nie proszony daje. Żegl. I. 42. Dwakrotnie daje, chto chutinko daje, a trzékrotnie, chto s wóchotą. Cen. Kasz. 18.
43 Dwa razy daje, kto prędko daje. — Gem. I. 39; Dykc. II. 162; Trotz, p. w. Raz; Czel. 45; Mas. 113.
Dwakroć daje, kto rychło daje. Now. 20. Kto prędko daje, dwa razy daje. Kolb. VIII. 258. Gdo prędko.... Cinć. 12. § Dwakroć dawa, kto rychło dawa. Kosz. Lor. Kto rychło daje, dwakroć daje. Wokab. z r. 1580. Dwakroć daje, kto się wskok w obietnicy iści. Pot. Arg.
44 Dzis daj, jutro daj, aż sam nie masz nic. — Knap. 150.
45 Gdybym miał, tobym ci dał.
46 Gdy chcesz komu co dać, nie musisz sie z tego nadymać. — Cinć. 15.
47 Gdy co przyjacielowi możesz dać dziś, nie mówże mu jutro przydź. — March. 21.
48 Głupi daje, mądry bierze. — Ryś. cnt. 4; Mon. Gr. 383; Now. 24.
Głupi daje, a mądry bierze. Ern. 755.
Ob. N. 78.
49 I łupinybych orzechowej za to nie dał. — Mącz.
50 Insza dać, insza rzucić. — Fred. I. 183.
51 I pomagaj-Bóg nie dałbym za to.
52 I szeląga złamanego za to nie dam. — Trotz, p. w. I.
53 Jábé zó nię deł dzurowati fénig. — Cen. Kasz. 20.
54 Jak zwał, tak się zwał, byle co dał.
55 Jedną ręką daje, a dwiema odbiera.
56 Kiep ten, co wicy dá jak má. — Cen. Kasz. 3.
57 Kto chce dać, musi pierwej mieć.
58 Kto dać chce, niech prędko daje. — Dykc. II. 60.
59 Kto daje, Bogiem się staje. — Min. Ryt.
60 Kto daje i odbiera, ten się w piekle poniewiera. — Kolb. XVII. 178.
Odm. Kto daje i odbiera, tego Bóg poniewiera.
61 Kto daje, ma zapomnieć; a kto bierze, ma wiecznie pamiętać. — Górn. Rz.
62 Kto daje, ten też i bierze. — Knap. 1137; Żegl. II. 116.
63 Kto dał, to dał, bylebym miał.
Kto dał, ten dał, bodaj zdrów dał! Gołub. Rep. Co dać, to dać, by jedno mieć. Okul. Kto dał, ten dał, by jedno dał. Birk. Ex.
64 Kto do puszki daje, tabaki dostaje.
Przysłowie kwestarzy.
65 Kto nie chce dać, wnet najdzie wymówkę. — Flor. 100.
Kto nie chce dać, wnet znajdzie wymówkę. Mon. Ench. 198; Mon. Gr. 394.
66 Kto nie da na piszczałkę, ten w nię nie gra. — Ryś. cnt. 5.
Kto na piszczałkę dał, będzie na niej dął (grał). Kolb. VIII. 258. Kto na piszczałkę dał, będzie grał (skakał), waszmość nic nie dali, nie będą grali (skakali).
O powstaniu przysłowia tego ob. opowiadanie w Przyj. ludu r. II, str. 350.
67 Kto nie ma co dać, musi u drzwi stać. — Ryś. cnt. 6; Mon. Ench. 198; Gr. Lat. 416; Mon. Gr. 394; Czel. 174.
68 Kto nie ma dobrej woli dać, nauczył się na dalszy czas odkładać. — March. 21.
69 Kto odbiera co daje, ten się żydem staje.
70 Kto pyta, nie ma woli dać. — Ryś. cnt. 6.
