Ta strona została przepisana.
motora cnotę ubogą wypchnięto z dwora. Wad. Dan.
Ob. N. 23.
2 Bieda temu dworowi, gdzie krowa doboda wołowi.
Ob. p. w. Dom, N. 1.
3 Błogo temu przy dworze, komu doma pług orze. — Ryś. cnt. 1; Trotz, p. w. Dwór; Wójc. Przyp. 1; Wójc. Obr. II. 243; Czel. 322; Wurzb. 113.
Błogo temu przy dworze, komu pług doma orze. Knap. 26. Błogo temu przy dworze, komu pług w domu orze. Dąbr. 1; Now. 6. Dobrzé temu przé dwòrze, kòmu doma pług wòrze. Cen. Kasz. 21. Dobrze temu służyć w dworze, komu socha w domu orze. — Ciężko temu przy dworze, komu doma wilk orze.
4 Ciężko temu przy dworze, komu doma wilk orze.
Ob. N. 3.
5 Cnota i pokora nie ma miejsca u dwora. — Ryś. cnt. 2; Wójc. Obr. II. 243; Wurzb. 113; Kolb. VIII. 251.
Cnota, pokora nie ma miejsca u dwora. Knap. 81; Flor. 54; Żegl. I. 20; Mon. Ench. 181; Gr. Lat. 411; Mon. Gr. 372; Now. 11; Czel. 322. — Prawda, pokora nie ma miejsca u dwora. Knap. 923; Żegl. I. 130. Prawda i pokora nie znajdzie miejsca u dwora. Trotz, p. w. Prawda. Pokora nie ma miejsca u dworu. Ern. 162. Prawda, szczerość a pokora nie miewa miejsca u dwora. Grab. Star. I. 391; Czel. 322. § Cnotę, pokorę wyszydziły dwory. Poseł. Fora z dwora, kto chce w cnocie żyć! Bardz. Fars.
6 Cnota nogę złamała, z prawdy dno wypadło, a pokorze u dworu już barzo nadbladło. — Ryś. cnt. 2.
..., a pokorze u świata już bardzo nadbladło. Wójc. Przyp. 3. ..., a szczerości u dworu już bardzo nadbladło. Czel. 322.
7 Dobrze mówią: przy dworze nie kupią kota w worze. — Ryś. cnt. 2; Wójc. Przyp. 6; Wójc. Obr. II. 244.
..., jako mówią: przy dworze nie kupują kota w worze. Anon. II.
8 Do dworu szeroka brama, a ze dworu wąska.
Ob. N. 33.
9 Dworska mu polewka smakuje. — Kolb. VIII. 253.
Komu polewka dworska zasmakuje, Niech się dom przewraca, on tego nie czuje. Szym. Siel. Dworzanie za polewką i do piekła wlecą. Poseł. Chce zażyć polewki dworskiej. Młodź. Kaz. I. Dworska zasmakowała mu polewka. Bielic. Niedz.
10 Dworska odprawa z gołemi rękoma do domu. — Knap. 223; Dąbr. 4.
Dworska odprawa z gołemi rękoma. Trotz, p. w. Odprawa.
11 Dworska to boska, a wiejska to pieska.
12 Dworskie progi są bardzo śliskie. — Mał. rkp.
13 Dworski żywot — świetna niewola (nędza). — Knap. 222; Czel. 321.
Dworski żywot — niewola. Ern. 507. Żywot dworski — złota niewola. Flor. 20; Mon. Ench. 228; Mon. Gr. 432.
14 Dwory mają swoje wzory.
15 Dwór, druga szkoła.
Ludzie powiadają: dwór.... Andrz. Zw.
16 Dwór, jak dziurawy wór, nigdy go nie napchasz. — Ryś. cnt. 3.
17 Dwór, to wór: bab w nim pełno, jak na wielkanoc.
18 Fora z dwora. — Ryś. cnt. 3; Knap. 227; Now. 31.
19 Idąc do dworu, trzeba cierpliwości woru. — Ryś. cnt. 4; Wójc. Obr. II. 243.
U dworu cierpliwości szkoła. Piotr. Sat.
20 Kto doma głupi, u dworu niemądry. — Glicz. Or.
21 Lepiej umrzeć sytym w komorze, niżeli głodnym we dworze.
22 Mniej na dworze, lżej na głowie.
23 Na pańskim dworze całe szczęście w protektorze.
Ob. N. 1.
24 Nic u dwora bez protektora (bez promotora).
Ob. N. l, 23.
25 Nie składaj się z dworem, przypłacisz tego worem. — Ryś. cnt. 9; Wójc. Obr. II. 244.
Nie składaj się z dworem, bo przypłacisz worem (wołem). Knap. 645. Nie składaj się z dworem, bo zapłacisz worem. Dąbr. 10. Nie brataj się z dworem, bo przypłacisz worem. Don. Gr. 16. Nie mieszaj się z dworem. Gem. I. 88. — Kto trzyma z dworem, przypłaci worem. Flor. 130. Kto trzyma z dworem, przypłaci swym worem. Mon. Ench. 200; Mon. Gr. 396. Kto się brata z dworem, przypłaca worem. § Kto miesza się z dworem, ten przypłaca worem. Damb. Taj. U dworu trzeba dobyć woru. Trzt.
26 Nie zawsze przy dworze gody, czasem głody. — Ryś. cnt. 9; Wójc. Obr. II. 244.
Nie zawsze przy dworze gody, częstsze głody. Knap. 732. Nie zawsze przy dworze gody. Dąbr. 10.
27 O pobożność przy pokorze trudno bywa w każdym dworze. — Don. Gr. 5.
28 Pójdziesz do dwora — wrócisz w półtora.
Odm. Nie leć do dwora,...
29 Przy dworze niedobrze.
30 Przy dworze więcej jeden wygada, niż dziesięciu wymilczy. — Grab. Star. I. 391; Wurzb. 265.
