31 Gdy dziecko upada, anioł poduszkę podkłada; gdy stary upada, djabeł kamień podkłada.
Odm. Kiedy dziecię ma upaść, to Pan Bóg mu pierzynę podścieła; a kiedy stary ma upaść, to djabeł mu bronę podrzuca. — Kiedy dziecię upada, Pan Bóg (Chrystus) rękę podkłada.
Ob. N. 76.
32 Gdy umrze dziecina, to mała dolina; a jak umrze mama, to wielka jama.
33 Gdzie dziatki, tam smród; gdzie pszczoły, tam miód. — Petr. 174.
34 Gdzie więcej dzieci, tam więcej Ojcze nasz.
35 Jak dasz dzieciom wolę, sam wleziesz w niewolę. — Feder. rkp.
36 Jak dzieci jednej matki.
Tak się kochają, godzą.
37 Jakie wychowacie, takie i macie.
38 Jak przyjdzie na dzieci, to się i rozleci.
39 Jednej matki dziatki, a nie jednakie.
Odm. U jednej matki, a nie jedne dziatki. — Jednego ojca, jednej matki, a nie jednakowe dziatki.
40 Jedno dziecię, niema dziecięcia; dwoje dzieci, pół dziecięcia; a troje dzieci, to już jedno dziecię.
41 Każde dziecię, jak drwina: gdy młode, to się nagina.
42 Kiedy chłop ma dużo dzieci, to on bogaty; kiedy pan ma dużo dzieci, to on biedny.
43 Kiedy chłopu dziecko się rodzi, to gwoźdź drży w ścianie.
Zapewne z radości. Aluzja do wielkiego zamiłowania wieśniaków w żelazie. Powiadają, że w Saragosie, gdy wielkie srebrne i złote naczynia rabowano, jeden żołnierz, nasz chłopek, schował kowadło żelazne do tornistra. (Z rękop. Stan. Jachowicza).
44 Kiedy dziecię płacze, matkę serce boli.
45 Kiej dziecko swój błąd wuznaje, tej mu przebaczéć trzeba. — Cen. Kasz. 11.
46 Komu Bóg da dzieci (dziatki), da i na dzieci (dziatki). — Linde, p. w. Dziecię.
Zwyczajnie Pan Bóg, gdy daje dzieci, daje i chleb dla nich. — Gorzk. W.
47 Kto dzieci szkoduje, ten sobie pętlę na szyję gotuje. — Feder. rkp.
Szkoduje = żałuje, nie karze.
48 Kto ma dziatki, temu potrzebne szmatki.
49 Kto ma dziatki, ten ma płatki.
Odm. ..., niech chowa płatki. — ..., temu przydadzą się (i) łatki.
50 Kto ma dziatki, to ma świadki. — Siark. rkp.
51 Kto pieści dzieci za młodu, ten w starości będzie na nie płakał.
52 Kto ściska, całuje dziatki, ten zdobywa serce matki.
53 Które dziecię rodzicom serce zakrwawi, temu Bóg nie pobłogosławi.
54 Lepiej dzieci nie mieć, niż złe mieć. — Opal. Sat.
55 Lepiej dzieciom dać, niż od dzieci brać.
56 Lepiej psy paść, niż dzieci uczyć.
Ob. N. 3.
57 Łatwiej o dzieciaka, niżli o cielaka.
58 Łatwiej o dziecko, niż babie o serek.
59 Ma dzieci, jak żyd czapek.
60 Małe dzieci, mały kłopot; duże dzieci, duży kłopot. — Łysk. 61; Frischb. II. 212.
Odm. Małe dzieci, mała bieda; duże dzieci, duża bieda.
Ob. N. 91.
61 Małe dzieci piszczą, a stare (duże) niszczą.
62 Małe dzieci straszą bubą, a wielki piekłem. — Cinć. 23; Bystr. 18.
Buba = strach na dzieci.
63 Mądre dzieci nie starzeją się.
64 Miejskie dziecię jako prosię, a szlacheckie jako szczenię. — Ryś. cnt. 9; Czel. 406.
65 Młode chcą mieć swoją wygodę. — Fiedl. 16.
T. j. małe dzieci wiele opieki, wygód potrzebują.
66 Mógłby nim dzieci straszyć. — Knap. 1144.
Tak brzydki, że mógłby....
67 Najlepsze dziecko djabli wzięli (biorą).
68 Na szelmostwo nie trzeba dzieci pobiédzać. — Cinć. W. 309.
69 Niech się dzieci rodzą, póki nogi chodzą.
70 Nie każda piszczałka się ulini, nie każde dziecko się uda. — Żup. 6.
71 Nie uroście dziecię, które się nie tłucze. — Ryś. cnt. 10; Czel. 402.
72 Ostatnie dzieciątko — paniątko.
Ob. N. 74.
73 Pańskie dzieci z rozumem się rodzą.
74 Pierwsze dzieciątko — paniątko.
Ob. N. 72.
75 Pociecha rodziców, dziatki dobre. — Żegl. I. 126.
76 Pod dzieci Pan Bóg ręce podkłada.
Ob. N. 31.
77 Po dzieci gołąb w ogień leci.
78 Posłuszne dziatki, to skarb dla matki.
79 Póki — oje, to dobrze; a już jak — oro, to bieda.
T. j. póki dwoje, troje dzieci, to dobrze; a jak czworo, pięcioro, to bieda.
80 Szczęściu swych dzieci zawadza, kto im zbytecznie dogadza.
81 Tyle dba o dzieci, co suka o szczenię. — Szczęś.
82 Tyle ma dzieci, co królica.
83 Wdzięczne to są kwiatki, rodzicom swe dziatki. — Fac; Wójc. Niew. 116; Żup. 6.
84 Weź cudze dziecię na piersi, ono ci na ramiona wlezie.
85 W każdym kątku po dzieciątku, a na przylepku dwa. — Lom. 34.
W kòżdim kątku pó dzecątku, a za pieckę troje. Cen. Kasz. 15.
