Ta strona została przepisana.
3 Na św. Franciszek ożeni się nasz braciszek. — Gluź. 561; Kolb. XVII. 167.
4 Na święty Frencisz, czego się chłopie po polu kręcisz? — Chocisz. I. 636; Żup. 61.
5 Po świętym Franciszku już rżną na żytnisku. — Kal. powsz. Wildta, r. 1854.
6 Po świętym Franciszku pasą na owsisku. — Wójc. Gaw. II. 253; Chocisz. I. 636; Żup. 61.
Po św. Franciszku chodzi bydło po owsisku. Kolb. M. I. 192. Po św. Franciszku pasą na żytnisku. Kolb. M. I. 192.
Franciszkanin.
Wypadł, jak franciszkanin z miseczką. — Przyj. ludu, r. II, N. 30.
Francja.
Żyje, jak Pan Bóg we Francji.
Rozkosznie żyje, nie żałuje sobie, używa świata.
Francuz. Francuski.
1 Co francuz wymyśli, niemiec zrobi, polak kupi. — Przyb. rkp.
Odm. Francuz zmyśli, niemiec zrobi, polak głupi wszystko kupi. — Francuz wymyśli, niemiec skreśli, a polak głupi wszystko kupi. — Co francuz wymyśli, niemiec przemachluje, polak głupi wszystko kupi. — Co francuz wymyśli, to polak polubi. — Francuz stworzył, niemiec złożył, polak głupi wszystko kupi.
2 Francuska poczta: co krzak, to nowy kij.
3 Francuz, gdy głodny, to śpiewa; a polak głodny się gniewa.
4 Pamięta pierwsze francuzy.
O starych ludziach, dawne czasy pamiętających.
5 Ustrojony jak francuz. — Wurzb. 140.
Frank.
Znaj koza Franka. — Ryś. cnt. 18; Lip. Str. 112; Kolb. VIII. 283.
Przysłowie nieznanego początku. Ob. o nim uwagi i domysły u Darowskiego (str. 23) i n Walickiego (Kalend. powsz., 1875, str. 131).
Frant.
1 Frant franta rzadko w pole wywiedzie. — Dykc. I. 140; Now. 21.
2 Frant się swoją sztuką gubi.
I to może być nauką, gubi się frant własną sztuką. Kras: „Wabik.”
3 Frant z królewskiej psiarni.
4 Trafił frant na franta. — Trotz, p. w. Frant.
Odm. Trafił frant na franta i wyciął mu kuranta.
5 Z cicha (z głupia) frant.
Z głupia mądrzy. Kosz. Lor. Chłop na to odpowiedział prostym stylem, z głupia frant, skrobiąc się po głowie. Min. Ryt.
6 Z frantem abo po frantowsku, abo go zaniechaj, inaczej się sparzysz. — Fred. I. 426; Mon. Ench. 227 Mon. Gr. 430.
Frasobliwy.
Śni się dość frasobliwemu, lecz nie mniej wielomównemu. — Knap. 1072; Wójc. Przyp. 160.
Frasować się.
1 Frasuje się, jak o brodę tureckiego sułtana.
Wcale go to nie obchodzi.
2 Gdy się kto o co frasuje, nie rad natenczas żartuje. — Don. Gr. 5.
3 Kto się nie rad frasuje, pięknie i długo żyje. — Knap. 397; Ern. 596; Wójc. Przyp. 170; Czel. 186.
4 Niech się koń frasuje, co ma łeb wielki. — Przyb. rkp.
Odm. Kobyła ma większy łeb, to niech się frasuje.
5 Nie frasuj się, osiwiejesz przed czasem. — Knap. 594.
6 Przed czasem się frasować szkoda (głupstwo). — Knap. 939.
Przed czasem się frasować, nie do rzeczy. Now. 81.
Frasunek.
1 Frasunek kości wysusza. — Rej. Zw; Wereszcz. Reg; Damb. Kaz.
Frasunki suszą kości, Trzeba zalać wnętrzności. Trzt.
2 Frasunki siwiznę przed czasem przynoszą. — Knap. 792; Now. 21.
Frasunki przed czasem siwiznę przynoszą. Flor. 38; Mon. Ench. 187; Mon. Gr. 379; Gr. Lat. 413. Frasunki starość przed czasem przynoszą. Knap. 792.
3 Na frasunek dobry trunek. — Knap. 527; Gem. I. 81; Flor. 118 i 184; Żegl. II. 149 Mon. Ench. 205; Mon. Gr. 403; Gr. Lat 419; Now. 55; Czel. 186.
Dobry trunek na frasunek. Gem. II. 70; Ern. 1176; Żegl. I. 37; Trotz, p. w. Frasunek; Don. Gr. 14; Now. 18. Dobry trénk na frasénk. Cen. Kasz. 7. — Precz frasunki, kiedy trunki. Knap. 173; Trotz, p. w. Frasunek. § Frasunek podlany Taje, by śnieg zagrzany. J. Kochan. Koch. Na frasunek dobry trunek. Petr. Pol; Młodź. Kaz. II. Dobry na frasunek trunek. Bach. Nie tuczy trunek, kiedy frasunek. Bratk. Dobrze ruszyć trunek na lichy frasunek. Kniaźn. Erot.
4 Na frasunek uczonemu z ksiąg ratunek. — Knap. 529; Now. 55.
5 Sto centnarów frasunku jednego funta długu nie zapłacą. — Gaw. Dworz.
Fraszka.
Kto pisze fraszki, trzeba mu flaszki. — Gem. I. 68; Żegl. I. 76.
Frąckiewicz.
Mądry jak Frąckiewicz.
„Michał Frąckiewicz (zm. 1780) jeden z najznakomitszych i najuczeńszych pijarów zeszłego wieku. Taką o nim powszechną
