10 Puścizna po furmanie: bicz strzaskany.
11 Rzadki furman, który nie wywróci. — Now. 87.
12 Staremu furmanowi tylko bicze kręcić.
Odm. Furman stary, jak nie może wozić, to choć bicze kręci. — Jak stary furman, co bicze kręci, ale nie trzaśnie.
13 Stary furman rad słucha, kiedy kto biczem trzaska. — Ryś. cnt. 15; Czel. 222; Mas. 145.
14 Złemu furmanowi i biczysko za długie i oś krzywa.
Furmanić.
1 Kto po świecie furmani, ten złej drogi nie gani. — Kolb. V. 181.
Kto furmani, (ten) złej.... Kolb. VIII. 257. Gdo chce furmanić, musi se cesty nie ganić. Cinć. 12. Kto chce furmanić, nie trza drogi ganić.
2 Kto przez siedm lat z żydami furmani, to ósmego roku pójdzie z torbami. — Siark. rkp.
Furtjan.
Kto się zna z furtjanem, snadno stanie przed panem. — Lom. 19.
Fus.
On ma pięć fusów siedmiema rządkami. — Cinć. W. 310.
Futer.
Futer na futer, to będzie kożuch.
Odm. Futer na futer złożyć, to będzie kożuch.
Futro.
Jakie futro, taki mól. — Liwocz. 42.
G.
Gabryś.
Dobryś Gabryś! — Kuś. 102.
Wyrażenie odpowiadające wykrzyknikom: otóż masz! a tom się spisał! a to mi się udało. Gabryś = imię zdrobn. od Gabrjel.
Pobłocki (Słownik kaszubski, str. 151) przytacza: Dobryś gabryś, miałbyś, jadłbyś, inaczej jednak przysłowie jak i sam wyraz gabryś objaśnia: „Gabryś (pisze) = człowiek nigdy niczym nie zadowolony, zawsze czegoś nowego pragnący. Kociewiacy (lud w sąsiedztwie Kaszubów zamieszkały) wtenczas, jeśli kto życzy sobie coś mieć lub sprawić, ale nie stać go na to, a ciągle o tej rzeczy ulubionej roi i mówi, przytym nic nie czyni sam, jedno spuszcza się na pomoc drugich, mówią: dobryś gabryś....”
Gacek.
Gdyby gacek śpiewać umiał, toby i słowika zdumiał.
Gacek = nietoperz.
Gad.
Niema gadu bez jadu.
Gadać.
1 Co gadać o tym, kiedy nam nic po tym.
2 Co ludzie gadają, to wygadają. — Lom. 8.
3 Czemu nie gadasz, czy ci myszy rozum wyjadły?
4 Do takiého ladaco ráz gadac se nie chce. — Cen. Kasz. 11.
5 Dziurę w głowie komu wygadać.
O gadatliwym.
6 Gada, aby (byle) gadać.
Choć głupstwa plecie, a gada dalej.
7 Gada, ale sam nie wie co. — Lom. 11.
8 Gada, a z kupy mu się rozwala.
Jedno drugiego się nie trzyma.
9 Gada co mu ślina przynosi. — Lom. 11.
Odm. Gada co mu ślina do gęby przyniesie.
10 Gadać łacno, ale czynić trudno. — Gem. I. 42.
Gadać ci łacno, ale nie dokazywać. Gem. II. 85. Gadać ci łatwo,... Żegl. I. 45.
11 Gada, jakby miał kluski (kłaki) w gębie.
Niewyraźnie mówi, szepleni.
12 Gada, jakby z dębu spadł.
Ob. N. 20.
13 Gada, jakby z karty czytał.
Płynnie, wyraźnie i do rzeczy.
14 Gada, jak do muru (jak do kamienia, jak do ściany).
Gada do nieczułego, głuchego na słowa; do milczącego jak grób.
Ob. N. 33.
15 Gada, jak gdyby kule toczył.
Gładko, płynnie.
16 Gada jak najęty. — Petr. 174.
Gada, co sił starczy; stronnie mówi, jak za pieniądze.
17 Gada jak na mękach.
Bredzi od rzeczy.
18 Gada, jak o żelaznym wilku.
Nie wiedzieć co plecie, niestworzone rzeczy.
19 Gada jak papuga.
Co usłyszy, to powtórzy.
20 Gada jak potłuczony.
Mówi z pewnym pomieszaniem; jak nieprzytomny, nie wie co mówi, co się dzieje.
Ob. N. 12.
