Hołubowicz.
Bij niemca Hołubowicza.
„Na Podlasiu, w okolicach Międzyrzecza i Biały, słyszałem wyrażenie: bij niemca Hołubowicza, którego nikt mi nie umiał objaśnić.” Dar. 28.
Homer. 1 Głupiemu Homera czytać. 2 I Homer zasypiał. Wspomnij na ono, że i podczas bonus dormitat Homerus. Podworz. S. T. j. że i najznakomitszemu zdarzy się czasem coś złego powiedzieć, stworzyć, i najmądrzejszy się potknie, zbłądzi. Honor. 1 Choć przed honorem unika, kiedy godzien, ten go potyka. — Don. Gr. 11. 2 Co po honorze, kiedy pustki w worze. — Łysk. 56. Co po honorze, gdy bieda we worze. Kolb. VIII. 251...., gdy niema nic w worze. — Nic mi po honorze, kiej pustki w komorze. Lom. 25. Co mi po honorze, kiedy niema nic w komorze. § Za psa honor u mnie, kiedy pustki w kalecie. Pot. Pocz. 3 Gdy kto honoru dostaje, odmiennym się zaraz staje. — Don. Gr. 11. 4 Gdzie honor, tam pożytek. — Linde, p. w. Honor. 5 Honor droższy nad pieniądze. — Przyb. rkp. 6 Honor na hardość wsadza. — Żegl. I. 56. 7 Honor nie szpeci godnego, ani godny honoru. — Żegl. II. 90. 8 Honorów, bogactw przybywa, cnoty ubywa. — Żegl. I. 56. Ob. p. w. Bogactwo, N. 9. 9 Honory często zmieniają humory. Honory zwykły częstokroć w ludziach odmieniać humory. Linde, p. w. Honor. Honory zmieniają humory. Koś. 103. 10 Honor za cnotą idzie. — Żegl. I. 55. 11 Jeśli postradasz wszystkiego, broń sławy honoru twego. — Don. Gr. 3. Hrabia. 1 Hrabia, co psy obrabia. 2 Hrabia dym, co kominem uciekł. 3 Nic nie znaczy hrabia, kiedy źle zarabia; a jak jest ubogi, dostanie batogi. Hreczka. Kto sieje hreczkę i proso, ten chodzi boso. Hubert św. (3 listopada). Kiedy swego czasu goły las nastaje, święty Hubert z lasu cały obiad daje. Hubka. Gdyby (żeby) nie hubka, to byłaby szubka. Hubka=gąbka, gęba. Huczno. Huczno, buczno, a w pięty zimno. — Żegl. II. 90; Dykc. I. 112; Czel. 549-, Mas. 295. Ob. p. w. Buczno, N. 2. Hugo ob. Jugo. Huk. 1 Huk, stnk, puk, dalej nic. — Żegl. I. 57. 2 Huku puku wiele, a roboty mało. — Dykc. I. 38. 3 Huku puku za talar, roboty za szóstak. — Trotz, p. w. Huk. 4 Więtszy huk, niżli puk. — Ryś. cnt. 16. Większy huk, niż puk. Knap. 1234; Mon. Gr. 425. § Więcej huku, niż puku. Monar. Hukać. Jak kto huka, tak mu echo odpowiada. Hulać. 1 Hulaj dusza bez kontusza, szukaj pana bez żupana. — Wójc. Prz. I. 23 i 71; Czel. 490. Hulaj dusza bez kontusza. Now. 27; Petr. 175. 2 Hulaj duszo, piekło gore! — Żegl. I. 57. Labuj duszo, piekło gore! Birk. O; dni. 21. 3 Hulał, jak pies we studni. — Feder. II. 356. 4 Kiedy hulać, to hulać. — Linde, p. w. Hulać. Odm. Kiedy hulać, to hulać: dawaj szklankę wody. Hulała. Lepse iedno hulała, iak sto pacirzy. — Ob. Wisła, II. 179. Ob. p. w. Harap, N. 3. Hulewicz. 1 Hul, hul, panie Hulewicz! „Z egzorty, mianej na pogrzebie Bened. Hulewicza, sławnego cynika i jowialisty (zm. 1817 r.) chodziło jakiś czas w przysłowiu: hul, hul, panie Hulewicz!, którym zwykle witano członków rodziny tego nazwiska.” Ob. u Darowskiego (str. 29), który więcej jeszcze szczegółów przytacza. 2 Zbliżą się (zgodzą się), jak Hulewicze z Siemaszkami. „Hulewicze i Siemaszkowie, szlachta wołyńska, domy starożytne i możne, byli z sobą w ciągłej niezgodzie. Po śmierci jak jednych, tak i drugich chowano razem w sklepie pod kościołem św. Jakóba w Łucku; stąd o nieprzejednanych nieprzyjaciołach powiadano: zbliżą się, albo zgodzą się, j ak Hulewicze z Siemaszkami i dodawano po śmierci.” Dar. 29. Hulka. 1 Hulki, hulki, a potym bez koszulki. Odm. Wczoraj hulki, dzisiaj hulki — będzie jutro bez koszulki. — Wczoraj huli, dzisiaj huli, będziem chodzić bez koszuli. 2 Żeby nie hulka, byłaby koszulka. Hultaj. 1 Hultaj a i djabeł nie poprawi. 2 Hultaje się biją, hultaje się godzą. 3 Na hultaje Pan Bóg daje. Humań. Humański. 1 Humański dureń: z cudzego woza na swój przekłada. — Lip. M. 267.
