Powod. Poch. Powodowski Hieronim. Pochodnia, kościół Boży prawdziwy pokazująca. Poznań 1584.
Powod. Wędz. Powodowski Hieronim. Wędzidło na sprosne błędy a bluźnierstwa nowych arjanów. Poznań 1582.
Prace filol. Prace filologiczne, wydawane przez J. Baudouina de Courtenay, J. Karłowicza, Ad. Ant. Kryńskiego i L. Malinowskiego. Warszawa 1885—93.
Prakt. gosp. Praktyka gospodarska o poznawanin własności roku, urodzajów, odmian powietrza, przez doświadczenia zebrana. Kraków 1796.
Praż. Prażonka, albo nawara dla zabawy uczciwej drużynie, r. 1640.
Prog. G. Prognostyk gospodarski i prace każdomiesięczne, z kalendarza węgierskiego wyjęte i na polski język przetłumaczone. Przedrukowane w r. 1784.
Przegl. N. Przegląd naukowy, literaturze, wiedzy i umnictwu poświęcony. T. III. Warszawa 1843.
Zawiera na str. 181—192: „Kilka legiendo-przysłów narodowych.”
Przet. G. Przetocki Hijacynt. Gdański prorok albo Elizeusza awomintana. Kraków 1649.
Przet. P. Przetocki Hijacynt. Pałac, który sobie wystawiła w niebie Zofja Szczawińska. Kraków 1649.
Przew. Przewodnik grzesznych ludzi, z włoskiego na polski przełożony. Kraków 1579.
Przyb. rkp. Rękopis p. t. „Przysłowia polskie przez Jacka Idziego Przybylskiego zebrane i jego ręką pisane. B. m. i r.”
Rękopis ten, znajdujący się w Bibl. Ordyn. Krasińskich w Warszawie, składa się z 16 kartek, w 8-ce małej, mieszczących przeszło 800 przysłów. Niektóre kartki zawierają dopiski, poczynione, jak świadczą język, pisownia i atrament, ręką obcą znacznie później. Aby tej ważnej dla chronologji przysłów, a w rękopisie zachodzącej różnicy nie zacierać, umieszczono obok przysłów, z dopisków tych pochodzących, w skróceniu źródła: Przyb. rkp., dop., gdy przysłowia, własną ręką Przybylskiego pisane, posiadają w „Księdze” skrócenie: Przyb. rkp.
Przyj. dom. Przyjaciel domowy. Pismo zbiorowe dla ludu. Lwów.
r. 1851 zaw. na str. 5, 13, 20, 37, 45, 52, 60, 77, 93, 110, 117, 126, 136, 146, 151, 160, 169, 178, 189, 197, 205, 212, 221, 230, 236, 245, 252, 262, 268, 276, 286, 293, 301, 309, 317, 324, 332, 340, 350, 357, 365: „Przysłowia narodowe i ich pochodzenie;” na str. 60, 70, 84: „Przypowieści dawne polskie;” na str. 126, 137: „Przypowieści staropolskie;” na str. 302, 309: „Wyrażenia staropolskie.”
r. 1854 zaw. na str. 4, 13, 37, 43, 52, 60, 68, 77, 100, 124, 148, 164, 185, 208, 258, 295, 333, 383, 402, 408, 415: „Przysłowia narodowe.”
r. 1855 zaw. na str. 3: „Przysłowia narodowe;” na str. 101: „Przysłowia, zastosowane do pór roku, przez Tym. Lipińskiego;” na str. 295, 324, 375, 409: „Przysłowia, zastosowane do pór roku, z manuskr. X. B.
r. 1856 zaw. na str. 206, 345: „Przysłowia ludowe;” na str. 330: „Przysłowia.”
r. 1857 zaw. na str. 67: „Dawne przypowieści;” na str. 405, 415: „Przypowieści.”
Przyj. lndn. Przyjaciel ludn, czyli tygodnik potrzebnych i pożytecznych wiadomości. Leszno.
r. 1835/6 (rocznik II) zawiera w № 22: „Przysłowia, piosnki i powiastki gminne;” w № 23: „Niektóre przysłowia ludu wiejskiego;” w № 26, 27, 28, 30, 32, 33, 35, 36, 37: „Przysłowia i piosnki gminne;” w № 43: „Wieszczby wiejskie” (kilka przysłów rolniczo-gospodarsk.); w № 44: „Przysłowia” i podanie o powstaniu przysłowia: „kto na piszczałkę dał, będzie na niej grał;” wreszcie w № 47: „Przysłowia.”
r. 1836/7 (rok III) zawiera w № 1, 3, 8, 16, 17, 18, 19, 23, 25, 26 i 30 mnóstwo przysłów w artykułach p. t: „Przysłowia” lub „Przysłowia i piosnki gminne.”
r. 1837/8 (rok IV) zawiera w № 12 podanie o powstaniu przysłowia: „głuchy, by od Szamotuł.”
r. 1844/5 (rok XI) zawiera w № 30 podanie o powstaniu przysłowia: „przed zawiścią w niebie nie być, albo przed zawiścią Boga nie widzieć.”
r. 1846 (rok XIII) zawiera w № 17, 19 i 34: „Przysłowia.”
Przyj. lndu łecki. Przyjaciel ludu łecki. Ełk.
r. 1842 zaw. w № 1, 3, 4: „Przypowieści.”
r. 1844 zaw. w № 2 i 4: „Gospodarskie przysłowia;” w № 5 i 6: „Rozmaite przysłowia.”
Psał. Psałterz Dawida. Tłumaczenie Jak. Lubelczyka. Kraków 1558.
Pudł. Fr. Pudłowski Malcher. Fraszki, przytym sen i elegja polska. Kraków 1586.
Pudł. Lam. Pudłowski Malcher. Lament i napominanie Rzeczypospolitej polskiej. Kraków 1561.
Rada. Rada pańska. Kraków 1597.
Radaw. Radawiecki Andrzej. Prawy ojcowic w kazaniu na pogrzebie Mikołaja ze Żmigroda Stadnickiego.... Kraków 1630.
Radaw. Szl. Radawiecki Andrzej. Prawy szlachcic. Kraków 1632.
Radw. Radwański Jan. Krótka rzecz mitologji słowiańskiej w ogólności, a w szczególności jednej zabawy ludowej w Polsce, turoniem zwanej, dotycząca. Z powodu materji tegoż turonia, mieszczącej się w części artykułu: „Z przeszłości (okolice Kielc, Pińczowa i Chmielnika),” w № 15 Czasu d. 19 stycznia 1862 r. ogłoszonego przez Józefa Łepkowskiego, podana przez.... Kraków 1862.
Na str. 8 jest kilka przysłów o turoniu, na str. 25 i 52 również kilka.
