Ż. Pauli, Pieśni. Żegota Pauli. Pieśni ludu w Galicji zebrał.... Lwów 1838.
Żarn. Post. Grzegorz z Żarnowca. Postilla, powtóre wydana. Kraków 1597.
Żarty. Żarty, albo krotofilne facecje z rozmaitych autorów zebrane, teraz świeżo wydrukowane. Toruń 1695.
Żebr. Żebrowski Szczęsny. Zwierciadło roczne, na trzy części rozdzielone. Kraków 1603.
Żebr. Metam. Żebrowski Jakub. Owidjusza Nazona Metamorphoseon t. j. przeobrażenia. Kraków 1636.
Żegl. Żeglicki Am. Kaź. Adagia polonica selectioribus tam patria, quam latina eruditione insignium authorum sententiis illustrata ac in usnm publicum exposita. Authore P. Arnolpho Casimiro a Corde Jesu Scholarum Piarum. Anno Verbi Incarnati 1735. Varsaviae.
— Toż. Adagia ex celeberrimis scriptoribus tam latinis, quam polonicis. Ad usum studiosae juventutis collecta. Editio secunda auctior. A. D. 1751. Varsaviae.
Jedynka rzymska obok skrócenia oznacza wydanie pierwsze z r. 1735, dwójka zaś wydanie drugie.
Żup. Starodawne przysłowia dla ochronek. Poznań, nakł. księg. Jana Konst. Żupańskiego. 1862. (Okładka nosi datę 1863).
Żyw. Koz. Żywot kozaków lisowskich, także i potyczki ich szczęśliwe, r. 1620.
A(dam) B(artoszewicz). Ob. Kalendarz Krakowski, r. 1858.
Adalberg Samuel. Słówko o przysłowiach. (Dla pogorzelców. Pismo zbiorowe, r. 1885, na str. 2).
Adalberg Samuel. Słownik przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich (A — Baranowo). Warszawa, wydanie Kasy im. Mianowskiego, r. 1887. (Bez tytułu drukowanego).
Jest to arkusz próbny dzieła: „Księga przysłów” tegoż autora, wydany celem zasięgnięcia opinji rzeczoznawców o wartości pracy całej.
Adalberg Samuel. Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, zebrał i opracował.... Wydanie z zapomogi Kasy pomocy dla osób, pracujących na polu naukowym, im. dra Józ. Mianowskiego. Warszawa 1889.
Drugi arkusz próbny, który prawie bez zmiany wcielony został do całej pracy.
Adalberg Samuel. Przysłowia polskie i krytyka. (Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866—1891). Kraków i Petersburg 1893, na str. 103—106).
Adamowicz Aleksander. Praktische polnische Grammatik für Teutsche, welche diese Sprache auf eine leichte Art gründlich erlernen wollen von.... Mit einem Wörterbuche versehen. Wien und Prag 1796.
Zaw. na str. 176—181: „Polnische Sprüchworter.”
Ahn F., dr. Przewodnik praktyczny we francnskiej rozmowie potocznej. Z niemieckiego na polskie przetłumaczony według ósmej, poprawionej edycji. Lwów 1850.
Zaw. na str. 131—134: „Sposoby mówienia przysłówkowe” (sic) i na str. 134—137: „Przysłowia.”
Antoniewicz Karol, ks. (Obrazki z życia dworu wiejskiego dla szkółek wiejskich). Czytanie postępowe. Zbiór powiastek moralnych wschodnich, legend, żywotów, obrazów moralnych i przypowieści polskich. Przez autora „Wieczorów pod lipą.” Wydanie szkolne. Leszno i Gniezno 1848. (Nazwisko autora znajduje się tylko na okładce).
Zaw. na str. 128—133: „ Przysłowia i przypowieści polskie.”
Antonowicz Juljan. Gramatyka dla polaków, chcących się uczyć angielskiego języka, krótko zebrana przez..., Bazyljana Prowincji Litewskiej za pozwoleniem zwierzchności pierwszy raz pod prasę oddana. Warszawa 1788.
Zaw. na str. 141—144: „Przysłowia angielskie” (są i polskie, podane dla wyjaśnienia angielskich).
Autor „Wieczorów w Ojcowie.” ob. Siemieński Lucjan.
- ↑ Dział ten zawiera rękopisy, książki, rozprawki, kalendarze, artykuły pojedyncze, recenzje prac nad przysłowiami, dzieła obce, zawierające przysłowia polskie luh ich bibljografję — słowem wszystko, co do literatury lub bibljografji przysłowioznawczej polskiej zaliczonym być winno. Wszystkie te prace, wyjąwszy niektóre już po zamknięciu „Księgi” odszukane, jak np. Zienkowicza, Wojny i in., zostały spożytkowane dla „Księgi,” ale osobno w niej, za pomocą skróceń, wskazane nie są, gdyż nie miałoby to dla pracy niniejszej żadnego naukowego ani praktycznego znaczenia. Niektóre zaś prace lub rozprawki, kilka razy tylko w „Księdze” wzmiankowane, osobnego skrócenia nie wymagały.
Znak (B) obok rękopisów oznacza Bibljotekę p. Ignacego Bernsteina w Warszawie, (w której rękopis odpowiedni się znajduje); (J) = Bibljotekę Jagiellońską w Krakowie; (K) = Bibljotekę Ordyn. Krasińskich w Warszawie; (O) = Bibljotekę Ossolińskich we Lwowie; (Z) = Bibljotekę Ordyn. Zamojskich w Warszawie. Nazwiska autorów, ujęte w nawiasy, wskazują, że zamieszczone przy nich dzieła wyszły zupełnie bezimiennie lub też, że nazwisk tych niema na tytule.
