Ta strona została przepisana.
Objaśnienie znaków i skróceń użytych w „Księdze“.
§ Znak ten wskazuje, że następujące po nim zdania są wyjątkami z pisarzy XVI, XVII i XVIII w., lecz nie ze zbiorów z przysłowiami. W artykułach większych jest on pożyteczną, jednym rzutem oka dającą się uchwycić wskazówką: gdzie się kończą zawsze znak ten poprzedzające odmianki, a gdzie zaczynają cytaty z autorów staropolskich. W artykułach, w których cytat tych żadne odmianki nie poprzedzały, znak ten był zbyteczny.
.... Kropki, podane w ustępach, zawierających odmianki, zastępują części przysłów niczym od tychże części w poprzedzających je przysłowiach się nie różniące, np. pod wyr. szlachcic Nr. 22: szlachcic na zagrodzie równa się wojewodzie. ....równy wojewodzie. Część przysłowia, dla skrócenia kropkami zastąpiona, brzmi zawsze tak, jak w bezpośrednio poprzedzającym je przysłowiu.
( ) Wyrazy, lub też zdania, podane wśród tekstu niektórych przysłów w nawiasach, nie są komentarzami do tychże przysłów, lecz zawsze odmiankami, dla skrócenia wprost w tekście przysłowia, we właściwym miejscu umieszczonemi, np. pod wyrazem kraść Nr. 16: kto raz kradnie, tego zawsze za złodzieja mają (poczytają); ksiądz Nr. 64: nie ten ksiądz, co ma plesz przegolony (co mu plesz wygolono); cierń Nr. 2: miesza Bóg (łączy Bóg) z cierniem głóg i t. p.
Odm. = odmianka.
p. w. = pod wyrazem.
