Bonować.
Bonuje, jak świnia w ogrodzie.
Hula, używa, hojnie żyje.
Borejko.
Bodajeś ty lego djabła zjadł, jak pan Borejko.
Przysłowiu dał początek Piotr Borejko, kasztelan zawichostski (1749—55). „Był to pan tak wysoki i mężny, że wszedł w przysłowie w wdztwie krakowskim, i kiedy kto chciał kląć drugiego z dosadnością przekleństwa, to mówił: Bodajeś tylego djabła zjadł, jak pan Borejko.” Kitowicz, Opis obycz. III. 193; Dar. 9.
Borg.
1 Borg umarł, a kredyt nie żyje.
2 Borg umarł, kredyt djabli wzięli, tylko zapłać żyje.
Odm. Borg umarł, pożycz nie żyje; kto niema pieniędzy, niech nie je, nie pije.
3 Kto się na pana borga spuści, wszytko traci. — Opal. Sat; Trotz, p. w. Borg.
Borgować.
Choć czego kto borguje, przecie długu nie daruje. — Flor. 87.
Borgowanie.
Borgowanie sprawuje kłopotanie.
Borys.
Kole go borys w zęby.
Spanoszał. — Borys = chleb gruby, razowy.
Borzejowice.
Kto ma Borzejowice, Polanowice, Markowice, może królowi mówić amice (ten może królowi powiedzieć: mi amice). — Łepkowski, 176; Kolb. III. 202; Dar. 123.
Bogate bardzo włości w okolicach Kruszwicy położone.
Boski ob. Bóg.
Boso.
Kto boso chodzi, nikomu nie szkodzi.
Boże Ciało.
1 Boże Ciało, żytko zakrzciało. — Chocisz. I. 633; Żup. 53.
Odm. Na Boże Ciało żyto krzało.
2 Dzień Bożego Ciała pogodny, dobry urodzaj znaczy. — Prog. G.
3 Jaki dzień jest w Boże Ciało, takich dni potym niemało. — Wójc. Gaw. II. 257; Czel. 450; Chocisz. I. 632; Żup. 53; Wierzb. 173.
4 Leci, jak szewc na Boże Ciało.
5 Na Boże Ciało robak w kapustę, djabeł w babę włazi, a czarownica mleko krowom zabiera.
7 O Bożym Ciele siej tatarkę śmiele. — Gluź. 566; Kolb. XVII. 170.
8 Po Bożym Ciele można pszenicę zaorać śmiele. — Chocisz. I. 632; Żup. 54.
9 Święto Bożego Ciała jasne, dobry rok znaczy. — Wierzb. 173, z Furm.
10 Wystroił się, jak szewc na Boże Ciało.
Boże Narodzenie (25 grudnia).
1 Boże Narodzenie białe, Wielkanoc zielona; Boże Narodzenie zielone, Wielkanoc biała. — Chocisz. I. 640; Żup. 68.
2 Boże Narodzenie po lodzie, wielkanoc po wodzie. — Chocisz. I. 639; Żup. 68.
3 Boże Narodzenie po wodzie, wielkanoc po lodzie. — Chocisz. I. 639; Żup. 68; Wierzb. 184.
4 Dzień Bożego Narodzenia wszystkich radością przepełnia.
5 Gdy się Chrystus przed pełnią rodzi, w następny rok urodzaj dogodzi. — Wierzb. 183.
6 Gdy w Boże Narodzenie pola są zielone, na wielkanoc będą śniegiem przypruszone. — Wierzb. 184.
7 Gdy w Narodzenie pogodnie, będzie tak cztery tygodnie. — Wierzb. 176.
8 Ile tygodni przed Boż. Nar. marzną kałuże, tyle tygodni po Godach bydełko w oborze. — Wierzb. 184.
9 Jak po Bożym Narodzeniu wyjdzie niedziel dwadzieścia i dwie, to się ciepło rwie. — Chocisz. 629.
10 Jeśli pola zielone, gdy się Chrystus rodzi, gdy zmartwychwstaje, śnieg z mrozem kołaczom przeszkodzi. — Wójc. Gaw. II. 267; Żup. 68; Kolb. M. I. 73.
Jeśli pola zielone, gdy się Chrystus rodzi, na Wielkanoc zima kołaczom przeszkodzi. — Wierzb. 184.
11 Kiedy zielono w Boże Narodzenie, śnieg obiecuje pewny w Zmartwychwstanie. — Rzech. P.
12 Mróz (zimno), jak na Boże Narodzenie.
13 Na Boże Narodzenie weseli się wszystko stworzenie. — Chocisz. I. 639.
...wszelkie stworzenie Żup. 68.
14 Narodził się Syn Boży: co rok, to gorzéj. — Chocisz. I. 640.
Rodzi się Syn Boży: co rok, to ubożéj. Żup. 68.
15 Śnieg w święto Narodzenia, gdy na sady spadnie, kwitnąć będą obficie, i prostak to zgadnie. — Prog. G; Wierzb. 183.
16 Zielone Boże Narodzenie a wielkanoc biała, w polu uciecha mała. — Wierzb. 183.
...z pola pociecha mała. Kolb. M. I. 74.
17 Zielone Boże Narodzenie, biała wielkanoc. — Czel. 456.
Boże Wstąpienie ob. Wniebowstąpienie.
Boży ob. Bóg.
Bób.
1 Bobu, grochu, siej po trochu, a gdyś wartki, chwyć się jarki. — Żup. 47; Kal. Ciesz. 676.
Bobu, grochu, choć potrochu. Liwocz. 23.
2 Dobry bób, kie je głód; kiedy ni ma głodu, to sie niechce bobu. — Cinć. 11 i 20.
