Strona:Samuel - Adalberg - Księga przysłów.djvu/91

  Komu Bóg pomaga, ten wszystko przewaga. Przyj. ludu, r. II, N. 37.

215 Komu Bóg źle chce, to mu się chleb w piecu spali.

216 Komu Bóg życzy, to mu przyjdzie śpiący; a komu nie życzy, temu spadnie z łyżycy.

217 Komu co Bóg obiecał, zazdrość nie ukradnie; a czego nie obiecał, i z garści wypadnie. — Szym. Siel.

218 Komu czego Bóg nie obiecał, próżno się kusi. — Knap. 354.
219 Komu Pan Bóg dopomoże, żadna siła go nie zmoże. — Groch. Zab.
220 Komu Pán Bóg ma dáć, to mu drogę pokaze. — Ulan. 321.
221 Komu Pan Bóg obiecał w lesie, temu i do domu przyniesie.
222 Komu Pan Bóg przaje, temu też daje. — Cinć. 20.

  Odm. Komu Pan Bóg przaje, temu ciała daje.
  Przaje = sprzyja.

223 Komu Pan Bóg, to i wszyscy święci. — Lom. 18.

  Komu Pán Bóg, temu wszyscy święci. Cinć. 20.

224 Kto bez Boga chce wskórać, sadzi się na ledzie. — Szym. Siel.
225 Kto Boga w sercu nosi, ten chleba nie prosi.
226 Kto Boga zdradził, a kogoż nie zdradzi? — Ryś. cnt. 6; Czel. 13; Żup. 4.
227 Kto Bogu nawięcej wierzy, ten nalepszą miarką mierzy. — Rej. Zw.
228 Kto Bogu służy, ma dobrego pana. — Żegl. I. 104.
229 Kto Bogu służy, temu szczęście płuży. — Knap. 354; Żup. 4.

230 Kto Bogu wiary nie dochowa, ten ani ludziom. — Knap. 370; Flor. 41; Mon. Ench. 196; Mon. Gr. 391; Now. 36.

  Kto Bogu wiary nie dochowa, ten i ludziom. Ern. 1344. § Kto Bogu wiarę złamie, pewnie jej człowiekowi nie dotrzyma. Komor. Dekl. Kto z Bogiem nieszczerze idzie, a komuż taki wiary dotrzyma. Lis. T.

231 Kto kocha Boga, nie lęka się wroga.

232 Kto ma Boga, ten ma wiarę; a kto ma prawo, ten ma papiery. — Glog. 62.

233 Kto ma wiarę w Boga, to mu zawsze prosta droga.
234 Kto nie myśli o Bodze, jest na straconej drodze. — Kanc.
235 Kto nie umie wzdychać: Boże! niech idzie na morze.
236 Gdo od Boga odstąpi, temu czert rady nie skąpi — Cinć. 15.

237 Kto od Boga poczyna, wszystkiego dokonywa. — Knap. 391; Wójc. Prz. I. 29; Wójc. Przyp. 168; Czel. 3; Mas. 1.

  Kto z Bogiem poczyna... Knap. 391; Now. 41.

238 Gdo się na Boga spuści, tego Bóg nie opuści. — Cinć. 3.

239 Kto śie z Boga nie spuści, to go i Pán Jezusek nigdy nie ûopuści. — Koś. 102.

240 Kto się zdał na wolę bożą, tego piekła nie zatrwożą.
241 Kto ufa w Bogu, śmierci się nie boi.
242 Kto w Boga wierzy, z tym Bóg rano i przy wieczerzy. — Żup. 3.
243 Kto w Bogu ufność pokłada, ten dobry fundament zakłada.
244 Kto zapomina Boga, tego opuszczają ludzie.
245 Kto z Bogiem, Bóg z nim. — Żup. 4.

246 Kto z Bogiem poczyna rzeczy, u niego bywa na pieczy. — Flor. 1; Mon. Ench. 201; Mon. Gr. 397; Lom. 18.

247 Kto z Bogiem poczyna, z tym Bóg kończy.—Czel. 3.

  Chto s Bógę zaczyná, ten s Bógę konczy. Cen. Kasz. 20.

248 Kto z Bogiem zacznie, uczyni bacznie. — Ryś. cnt. 8; Żup. 3.
249 Lekarz leczy, Bóg uzdrawia. — Kosz. Cyc.
250 Lepiej później a z Bogiem, niż prędzej a z djabłem.
251 Lepiej z Bogiem w kożuchu, niż bez Boga w szubie.
252 Lepsza ufność w Panu Bogu, niżli baba na ożogu.
253 Lepsze Bóg bierze. — Gem. I. 73; Żegl. I. 85.

254 Lepsze jedno chwała Bogu, niż dwoje da-li Bóg. — Ryś. cnt. 8; Knap. 449; Dąbr. 8; Dykc. II. 156; Now. 44; Czel. 256; Mas. 318.

  Lepsze chwała Bogu, niż da-li Bóg. Knap. 449; Gem. I. 73; Ern. 400; Flor. 90; Żegl. I. 85. Lepsza chwała Bogu, niżli da-li Bóg. Trotz, p. w. Chwała. Lepsze jedno dzięki Bogu, niż dwoje da-li Bóg. Sylw. XIV. 528. § Lepsze jest chwała Bogu, niżeli da-li Bóg. Opal. Sat.

255 Łatwiej z Panem Bogiem, niż z ludźmi.
256 Miej Boga blisko, nie upadniesz nisko.
257 Miej nadzieję w Bodze, a chleb przecię w wozie. — Jagod.
258 Miłość boska, najlepszy profesor. — Żegl. II. 142.
259 Mocniejszy Bóg, niż wszyscy djabli. — Hos.
260 Muru głową nie rozrzuci, bożej woli nie odwróci.
261 Na błogosławieństwie bożym wszystko zależy. — Ern. 1042.

  Odm. Błogosławieństwo boże we wszystkim pomoże.

262 Nad Boga niema nikogo.
263 Najdzie Bóg winnego. — Knap. 546.

264 Najlepiej o Bogu mówi, kto nie mówi, lecz podziwieniem dokłada. — Fred. I. 14; Wójc. Przyp. 93; Czel. 3.