Strona:Samuel - Adalberg - Księga przysłów.djvu/92

265 Najlepszy gospodarz P. Bóg.
266 Najprzód boskie, a potym nasze. — Lom. 22.

  Odm. Najprzód boskie, a potym moje.

267 Na kogo Bóg, na tego i ludzie. — Ryś. cnt. 10; Wójc. Prz. I. 30; Czel. 14; Petr. 176.

268 Na kogo Pan Bóg, na tego (i) wszyscy święci. — Łysk. 61; Petr. 176.
269 Na kogo P. Bóg łaskaw, temu i wszyscy święci radzi.
270 Napewniejsza to wysługa, co z Boga idzie a z pługa. — Rej. Zw.
271 Na święty Bóg wie. — Ryś. cnt. 9.

  Na święty Bóg wiedz. Mącz. Na święty Bóg wiedz ci oddam. Wokab. z r. 1580. Na święty Bóg wie kiedy mi oddasz. Wokab. z r. 1607.

272 Na te bogi.

  Objaśnia Cinciała (str. 24): na szczęście, np. że miałem kij w ręce.

273 Na tobie Boże, co się mnie zdać nie może.
274 Ni Bogu, ni ludziom. — Żegl. II. 153.

  Ni Bogu, ni się ludziom nie przygodzi. Rej. Zw.

275 Ni Bogu świeczki, ni djabłu ożoga. — Ryś. cnt. 9; Wurzb. 189.

  Ni Bogu świeczki, ni czartu ożoga. Knap. 549. § Ani Bogu świeczka, ani djabłu ożeg. Sleszk. Odkr. Ni Bogu świeczki, ni ludziom ogarka. Zim. Siel.

276 Nic bez pomocy boskiej. — Żegl. I. 98.
277 Nic nie pomoze, mój święty Boze. — Feder. II. 354.
278 Nic nie trudno, kto co w imię pańskie pocznie. — Rej. Wiz.
279 Ni do Boga, ni do ludzi. — Gluź. 530.

280 Niech Pan Bóg radzi o swej czeladzi. — Ryś. cnt. 11 Flor. 47; Mon. Ench. 210; Mon. Gr. 409; Wójc. Prz. I. 30; Czel. 11.

  Niech Bóg radzi o swej czeladzi. Knap. 558; Ern. 853; Now. 58. Niechaj Bóg radzi o swojej czeladzi. Kolb. VIII. 263. Bóg radzi o swojej czeladzi. Żup. 4. § O swej czeladzi zawsze Bóg radzi. Bar. Lut.

281 Niech Pan Bóg szczęści, nie z kija, to z pięści.
282 Niechże tak będzie, jak Pańskie woły raczą. — Lom. 26.

  T. j. jak Bóg da, zechce.

283 Nie jednako Pan Bóg daje: jednemu gęś, drugiemu jaje. — Ryś cnt. 10; Knap. 601; Wójc. Przyp. 26; Wurzb. 286; Mas. 155.

  Nierówno Bóg ludziom daje: jednemu kurę, drugiemu jaje. Łysk. 61.

284 Nie jednemu Pan Bóg wszytko dał, ale wszytkim wszytko. — Ryś. cnt. 10; Czel. 5.

  Nie wszystko jednemu Bóg dat. Knap. 118.

285 Nie każdemu jednako Bóg dał. — Gem. I. 88.

  Nie jednako każdemu Bóg daje. Żegl. I. 102.

286 Nie rychły Pan Bóg, ale łuczny. — Ryś. cnt. 9; Czel. 7.

  Nie rychły Bóg, lecz łuczny, każdemu wygodzi. Zim. Siel. Bóg, acz długo czeka, lecz łuczny i mściwy. Witk. Prz.

287 Nie schronią, wieże, gdy Bóg nie strzeże.
288 Nie skryjesz się przed Bogiem (nie umkniesz się). — Knap. 646.
289 Nie skwapliwy Bóg na karanie. — Knap. 647; Ern. 190; Flor. 163.
290 Nie szydź z Boga, żebyć święci kijem nie doprali. — Ryś. cnt. 9.
291 Nie trzeba się z Bogiem targować. — Bielic. Św.
292 Nie wiedzą prorocy o boskiej pomocy. — Gluź. 542.

  Odm. I prorocy nie wiedzą o boskiej mocy.

293 Nie wszystko tuż otrzymamy, czego od Boga żądamy. — Knap. 721.

  Nie wszystko już otrzymamy.... Wójc. Przyp. 179.

294 Nie zawsze Bóg łączy leniwego z rączym.
295 Nie z każdej ręki przyjemna Bogu ofiara. — Flor. 107.
296 Nie z rejestru Bogu służyć trzeba. — Grodz. Sakr.
297 Nu w imię boże. — Ryś. cnt. 9.
298 O Bogu bezpieczniejsza wierzyć, niżeli się badać. — Wójc. Przyp. 93.
299 Od Boga poczynajmy. — Ryś. cnt. 12; Ern. 399; Czel. 3.

  Od Boga (z Bogiem) poczynaj. Knap. 762.

300 Od Boga wszystko dobre pochodzi. — Flor. 87; Mon. Ench. 211; Mon. Gr. 410.

301 Oddaj się Bogu, a wleź w konopie. — Kolb. III. 200.

  Oddaj się Bogu i wleź w konopie. Petr. 176.

302 Od łaski boskiej wszystko zawisło.

303 Opuszczeni od ludzi są w opiece u Boga. — Ryś. cnt. 12; Czel. 12; Żup. 28; Kolb. VIII. 263.

  Odm. Opuszczeui od ludzi są w szczęściu u Boga. § Opuszczeni są w opiece u P. Boga. Rej. Żyw.

304 Pana Boga by przedał. — Gem. 1. 108.

  T. j. chciwy, łakomy.

305 Pana Boga chwal, a czarta nie gniewaj.
306 Pana Boga chwal, sztukę mięsa wal. — Glog. 66.
307 Pana Boga nie trzyba sie doświádcáć. — Ulon. 321.

308 Pan Bóg a mieszek, to przyjaciel prawy, a ludzka przyjaźń tylko dla zabawy. — J. Kochan; Ryś. cnt. 12; Gem. II. 230; Wójc. Prz. I. 43; Wójc. Przyp. 27; Czel. 235; Wurzb. 247.

  Bóg a pieniądze, to.... Wójc. Prz. I. 29.