Twarz, drogie dzieci, jest zwierciadłem duszy,
Występek na niéj swą szpetność wyciska,
A gdy poprawa złe skłonności skruszy,
Czystość sumienia w jéj rysach przebłyska.
PORTRET.
Przed wieloma laty, kupiec posiadający znaczny majątek, umarł zdala od rodzinnéj ziemi. Wiedziano, że zostawił syna, który odbywał daleką podróż, ale nikt nawet rysów jego nie przypominał sobie.
W jakiś czas, trzéj młodzieńcy przybyli do miasta; każdy z nich utrzymywał, że jest jedynym synem i prawym spadkobiercą zmarłego kupca. Sędzia niemogąc dociec prawdy, kazał przynieść portret nieboszczyka nadzwyczaj podobny, i rzekł do trzech pretendentów:
„Który z was trafi strzałą w znaczek, jaki narysuję na piersiach portretu ojca, ten obejmie w posiadanie całe dziedzictwo.”
Jeden z młodzieńców, natychmiast chwycił za łuk, wymierzył i trafił niedaleko od narysowanego na samem sercu kółeczka.
