„Pracowaliście uczciwie, zatem prócz tego, co obowiązałem się zapłacić, dodaję każdemu z was po dziesięć złotych.”
Dzieci jednego Boga, więc wszyscyśmy braćmi,
Bez względu, jak wysoko kogo los postawi,
Idźmy więc razem, zawiść niech nam serc nie zaćmi;
Niezgodnych Bóg przeklina, zgodnym błogosławi.
WALUŚ I FILIPEK.
Waluś, chłopiec bardzo roztrzepany, idąc do rzeki, zabrał ze sobą młodszego brata Filipka, wsiadł z nim do czółna i odepchnął je od brzegu. Wkrótce łódka porwana pędem wody, uderzyła o skałę znajdującą się na środku rzeki i w tejże chwili pękła. Starszy umiał pływać, ale kiedy napróżno usiłował wedrzeć się na stroną skałę, młodszego fale unosiły ze sobą.
Pewien rybak, usłyszawszy krzyki dzieci, nadbiegł, wskoczył do rzeki i z narażeniem własnego życia zaczął szukać Filipka, a uchwyciwszy chłopczynę za kołnierz od kaftanika, wyniósł na brzeg, ciesząc
