Strona:Schmidt - 100 powiastek dla dzieci 159.jpg

zaszczytu, zadziwienie ich więc było wielkie. Wszedłszy do sali jadalnéj zobaczyli dwa stoły, z których jeden zastawiony był najwykwintniejszemi potrawami, na drugim zaś daleko od tamtego większym znajdowało się mnóstwo talerzy, a na nich zaledwie po kawałku spleśniałego chleba, po parę kartofli lub po garści otrąb; na niektórych nawet nic zupełnie nie było. Na ówczas gospodyni domu tak przemówiła do gości:
 „Żebraczka, która wczoraj was wszystkich o wsparcie prosiła, byłam ja. W nieszczęśliwym czasie, w którym żyjemy, ubodzy z trudnością wyżywić się mogą, chciałam więc wypróbować waszą dobroczynność. Oto dwoje poczciwych ludzi, którzy pozwolili mi ogrzać się przy swojem ognisku, i dali pożywienie jak mogli najlepsze. Będą więc dziś ze mną razem jedli wieczerzę i odtąd, aż do końca ich życia wypłacać im będę roczną pensję. Co do was, częstujcie się jałmużną, którąście mi wczoraj dali; macie ją wszystką na tych talerzach.
 „Niech to co się dziś stało, posłuży wam za przestrogę; pamiętajcie bowiem, że co w tem życiu uczynicie dla biednych w przyszłem oddane wam będzie.”
 Wypadek ten jest prawdziwy, miał miejsce w Anglji, a bogata pani nazywała się Lady Grey.