Strona:Selma Lagerlöf - Cmentarna lilja.djvu/44

 W domu pastora pozostała tylko gospodyni i służąca.
 Pani pastorowa od rana szykowała przyjęcie dla gości, którzy przybyli na pogrzeb, w tej chwili przebierała się w sypialni w odświętną czarną suknię, i spojrzawszy na zegar, czemprędzej znów wróciła do kuchni.
 Należy sprawdzić poraz ostatni smak potraw.
 Udały się doskonale, a to gospodynię zawsze cieszy, nawet wówczas, gdy ma smutek w duszy.
 Wraz z panią pastorową w kuchni znajdowała się służąca, ciesząca się zupełnem jej zaufaniem.
 — Jak myślisz, Liza, czy będzie gościom smakowało?
 — Bezwątpienia. Sądzę, że, gdyby Ingryda mogła wstać z grobu i zobaczyć nasze przyjęcie, to i ona byłaby zadowoloną.
 — Ach, westchnęła pani pastorowa, jej właściwie nigdy nie można było dogodzić...
 — Hm, ona umarła, i ja nie jestem taka, aby coś złego powiedzieć o nieboszczyku, którego jeszcze nie zasypano ziemią.
 — Nie mało musiałam się nasłuchać przez nią od mego męża.
 Pani pastorowa miała ogromnę ochotę pogawędzić o zmarłej. Męczyły ją nieco wyrzuty sumienia i dlatego urządziła tak sutą stypę. Lepiej było nie brać sieroty, niż dać jej uczuć, że ją mniej kochają od swoich dzieci.
 Pastorową dręczyła ciekawość, co mówią we