Strona:Selma Lagerlöf - Cmentarna lilja.djvu/46

Czy mamy na to? a ile to kosztowały jej suknie? on wciąż się obawiał jej skrzywdzić, a często ona więcej dostawała od innych.
 — Pani zapewnie odda Grecie jej batystową suknię?
 — Tak, trzeba będzie przerobić dla Grety, a może sobie wezmę.
 — Nie wielkie dziedzictwo zostało po tej żebraczce.
 — Nie spodziewał się nikt dziedzictwa, żeby choć dobre wspomnienie zostało.
 Dalekarlijczyk zdjął worek z pleców i postawił go pod oknem, obejrzał się przezornie, czy psa lub kota niema w pobliżu, — i jął powoli rozwiązywać rzemyki worka.
 — Nie otwieraj worka, rzekła do niego szorstko Liza, dziś niedziela, nic dziś nie kupiemy.
 Nie zwracając więcej uwagi na przekupnia zwróciła się znów do gospodyni. Należy korzystać z okazji przypodobania się, może się opłaci.
 — I dla dzieci ona dobrą nie była, w pokoju dziecinnym zawsze tylko płacz i skargi słychać było.
 — Była dla nich taką, jaką i dla matki, chociaż dzieci teraz po niej płaczą.
 — Bo nie rozumieją swego dobra, a zobaczy pani, że po upływie miesiąca przestaną ją wspominać.
 Gwałtowne szlochanie przerwało rozmowę zacnych dusz. Dalekarlijczyk podniósł pokrywę