Strona:Selma Lagerlöf - Legendy Chrystusowe.djvu/113

włosów spadały mu na ramiona a oczy błyszczały jak gwiazdy i pociągały ku sobie. Zanim się zrównali, zawołała jednak jak przykazywało prawo; — Nieczystam, nie zbliżaj się, powiedz mi jeno, gdzie mogę znaleźć proroka z Nazaretu!
 Mężczyzna szedł ku niej, nie zatrzymując się wcale, a gdy był tuż przed nią zapytał:
 — Czego żądasz od proroka z Nazaretu!
 — Szukam go, aby położył dłoń na moim czole i uleczył mnie.
 Wtedy mężczyzna położył rękę na jej czole, lecz ona rzekła smutno:
 — Co mi to pomoże, iż ty dłoń mi kładziesz na czole, jeśli nie jesteś prorokiem?!... Uśmiechnął się na to i rzekł:
 — Idź w miasto i ukaż się kapłanom.
 — Żartuje z mojej wiary w uzdrowienie, — pomyślała dziewczyna. Nie dowiem się od niego o proroku i poszła dalej. Zaraz potem ujrzała łowcę na koniu, który jechał w pole. Gdy się już przybliżył na odległość głosu, zawołała: Nieczystam, nie zbliżaj się do mnie, powiedz mi tylko, gdzie mogę spotkać proroka z Nazaretu?
 — Czego chcesz od proroka? — spytał myśliwy jadąc zwolna ku niej.
 — Pragnę, aby mi rękę położył na czole, abym ozdrowiała.
 Myśliwy nadjeżdżał coraz bliżej.
 — Z jakiej niemocy czekasz uzdrowienia? nie trzeba tobie lekarza.