Strona:Selma Lagerlöf - Legendy Chrystusowe.djvu/44

i kapłani przepowiedzieli mu, że to dziecko tron jego zajmie, a oprócz tego wróżyli, że ten nowy król założy państwo tysiącletniego pokoju. Pojmujesz więc, że Herod pragnie uczynić go nieszkodliwym.
 — Naturalnie, że pojmuję, — rzekł żołdak skwapliwie — ależ to nie przedstawia najmniejszych trudności.
 — W każdym razie bardzo by to było łatwym, — rzekł dowódca — gdyby król tylko wiedział, które to dziecko.
 Czoło żołdaka zasępiło się mocno.
 — A to szkoda, że wróżbici nie mogą mu tego oznaczyć.
 — Teraz jednak wymyślił Herod podstęp, którym, jak sądzi, potrafi uczynić nieszkodliwym młodego księcia pokoju — ciągnął dowódca dalej. — Każdemu, co mu w tym dopomoże, wyznacza hojną nagrodę.
 — Co Woltigiusz rozkaże, będzie spełnione i bez nagrody żadnej — odparł żołnierz.
 — Dobrze mówisz! — rzekł dowódca. — Posłuchaj jeno planów Herodowych! Chce on obchodzić rocznicę urodzin najmłodszego syna swego ucztą, na którą sprosi wszystkie dzieci od dwu do trzech lat razem z matkami. I podczas tej uczty...
 Tu przerwał ze śmiechem na widok wstrętu, jaki się pojawił na obliczu żołnierza.
 — Przyjacielu, nie myśl jeno, — mówił dowódca — że nas tam Herod jako niańki zatrudni.