Ta strona została skorygowana.
Groń. — Wierzch.
Gronik. — Wierzchołek. Podobieństwo z polskiém gran, zachowaném w wyrazach czworogran, sześciogran, ośmiogramny i t. d.
Turnia. — Skała naga, stroma. Znalazłem ten wyraz w jednym najdawniejszym Starosłowiańskim przekładzie psalmów, użyty w znaczeniu wyrazu kolumna.
Upłaz — równina między skałami.
Drapa — przykry bok góry, takoż rozdół, wąwóz skalisty, parów.
Skala — wszelki głaz, kamień.
Borowacizna — miejsce bagniste w górach, zarosłe mchem i kozodrzewiem, a niebezpieczne stąd, że przebiwszy tę powłokę można utonąć w bagnie które jest pod nią.
Młako. — Bagno.
Łaz — miejsce wypalone z zarośli na pole.
Hator — pastwisko.
Otawa — potraw, łąka skoszona.
Juhas — pasterz, chodzący około trzody przez czas letniego jéj przebywania w górach.
Baca — naczelnik pewnego oddziału Juhasów. U Szwajcarów batz moneta miedziana.
Bacówka. — Chatka pastérska w górach — także
Szałas — szwajcarskie Chalet, albo
Koliba — u Czerkiesów Kaliba — pokolenie, to samo co u Szkotów Klan.
Gruby statek — bydło rogate.
Drobny statek — nierogacizna.
Strzyżka — owca.
Jarka — owca jałówka.
