Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/007

 Szymon Szymonowicz, który sam siebie w duchu wieku Symonidesem nazywał, urodzony r. 1558 we Lwowie, uczył się w szkołach lwowskich i w Akademji krakowskiej, i w Krakowie też r. 1583 wydał pierwszy swój utwór literacki w języku łacińskim, Flagellum livoris, 19 pieśni na wzór Horacego ułożonych, które Janowi Zamoyskiemu poświęcił. Szymonowicz w tym czasie przeniósł się już do Lwowa i tam zajmował się kształceniem młodzieży. Po trzech latach ukazał się również w Krakowie Szymonowicza tren łaciński na zgon Jakóba Górskiego: Naenia funebris... de morte Jacobi Gorscii, a w roku następnym dramat Castus Joseph (w Krakowie); gdy tegoż 1587 r. napadli na Polskę Tatarzy i Turcy, Szymonowicz napisał i wydrukował Aelinopaean, wiersz żałosny, kończący się pochwałą zwycięzcy Zamoyskiego. Potem oprócz drobniejszych łacińskich utworów poetyckich Szymonowicz w r. 1593 wydał wiersz „Ślub opisany przez Simona Simonidesa“ (ku czci Sieniawskiego). Utwór ten wszedł potem do składu Sielanek.
 Jednocześnie poeta pomaga Zamoyskiemu do założenia Akademji w Zamościu, wyszukując dla niej profesorów. W r. 1597 napisał dwa polskie utwory wierszowane drobnych rozmiarów, zawierające zalecenie komedji Piotra Cieklińskiego Potrójny, tłumaczonej z Plauta, i w tymże roku Castus Joseph Szymonowicza