Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/019

MORSON.

Co nie szukać, nie szukać; niech ślinki połyka,

Kto zaspał; a kto odniosł, niech ma, i wykrzyka.

20

THYRSIS.

Nie na tosmy zaczęli, abyś nas strofował,
Raczejbyś to na inszy czas i miejsce schował.
Ale o pieśni prosim; bo je wysławiano
Aż nazbyt, w czym podobno nas też przegarzano^[1].

MORSON.

Było o co przegarzać; i ode mnie macie

25

Toż odnieść^[2], i prożno się o pieśniach pytacie.

THYRSIS.

Jesli nam pannę wzięto, co czynić nie miano,
Pieśni nie dla jednego wesela składano;
Ale aby po wszystkich biesiadach latały.

Muzy cichej muzyki nigdy mieć nie chciały.

30

MORSON.

Byćże tam sobie było: źle się rachujecie
Z rozumem; doma siedząc, wszystko wiedzieć chcecie.

THYRSIS.

Widzisz tę na mnie tajstrę^[3] szychem wyszywaną?
Widzisz i tę maczugę woskiem napuszczaną?

Obojeć to daruję, jedno nas tym daruj.

35

Słońca, mówią i ognia używać nie żałuj.

MORSON.

Byście się jedno na tej kupi^[4] nie sparzyli.
Kiedyście już tak mocno na nię zaważyli^[5],
Jać wezmę upominki, i podobno z zyskiem

Będę lepszym; a wy się uweselcie piskiem.

40

1. przegarzać — wyśmiewać
2. odnieść — otrzymać, dostać
3. Tajstra — torba
4. kupia — kupno
5. zaważyć na co — poświęcić co, zaryzykować