Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/032

Ani uczynią młodej panny z starej baby;
A małżeństwo nie barzo smaczne, gdy wiek słaby.

ALKON.

Co mowisz? musiałeś jej nie widzieć w tym czasie,

Gdy suknią z aksamitem, gdy podwijkę na się

10

Cienką, gdy pas szeroki weźmie z zanklem^[1] złotym.

PEROT.

Gdy ona sześć dziesiątkow lat ma, a coż po tym?
Widziałem, gdy i zmarski^[2] z lica wymuskała,
I z siwych włosow czarną głowę udziałała:

A przedsię baba babą. Aż mi jej żal bywa:

15

Naśmieszniejsza, gdy owo sobą pochutnywa^[3].
Gdy się otrząsa, właśnie by mucha z ukropu.
Acz się ja niemniej muszę dziwować i chłopu:
Czym się to pęta^[4]? co w tym za smak upatruje?

Kto tak czyni, świat sobie (mowią) zawięzuje.

20

Jabym wolał na szyję powroz sobie włożyć,
I wisieć, niżli się raz przy trupie położyć.

ALKON.

Nie jednejesmy matki i nie jednej żądze:
Ty wolisz przyjaciela, a drugi pieniądze.

Co on dba? byle jeno swych bytow^[5] zażywał.

25

Babkę głaskał, a od niej pieniążki obrywał.
Więc o młodsze nie trudno otrzeć oskominę^[6].
A małoć też nie lepiej co raz drzeć nowinę^[7].

PEROT.

To nie chybi: trefnie z niej Aegle żartowała.

Radząc jej, żeby krasną^[8] czeladkę chowała;

30

1. zankiel — zapinka
2. zmarska — zmarszczka
3. pochutnywać — krygować się
4. pętać się czem — ciężar brać
5. bytow zażywać — cieszyć się pomyślnością
6. oskominę otrzeć — zadowolnić apetyt
7. nowinę drzeć — orać nowe pole
8. krasny — piękny