Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/092

A wieku darmo nie traw miedzy pustyniami.
A teraz tu przenocuj ze mną: już też siada

Słoneczko, i na trawy chłodna rosa pada.

150

Sielanka piętnasta.

Czary.

Żona.

Już to trzecia noc, jako doma niemasz mego:
Jakoż się ja domyślać nie mam czego złego?
Trudno dobrze rozumieć: nie wiem, czym się bawi.
Mocny żołądek, ktory żal^[1] takowy strawi.

Przynieś Testyli, przynieś rzeczy zgotowane,

5

Niech przynamniej ucieszę tym serce stroskane.
Jeśli chciał z domu biegać, nie żenić się było;
Ja się gryzę, i jemu będzie też niemiło.
I ta się nie ucieszy, ktora mi go psuje:

Kto komu szkodzi, niech się na szkodę gotuje.

10

Świadczę tobą, księżycu, że mię żal przywodzi
Do tego: zły postępek złym się oddać godzi.
Nie ma do mnie przyczyny^[2]: wziął mię w dobrym domu.
Wziął^[3] mię z dobrą pomocą, nie ma ze mnie sromu,

Ma ze mnie gospodynią, ma ze mnie i żonę,

15

Ma i sługę, a przedsię chęci me wzgardzone.
Przysięgo, mści się nad nim! Kto Boga nie widzi
Nad sobą, nie dziw, że się przyjacielem brzydzi.
Kto Boga nie zna, kto o sumnienie nie stoi,

Niechaj się z piekła kogoś surowszego boi.

20

1. zał.
2. przyczyny nie ma do mnie — nie zawiniłam względem niego
3. Wziąl.