Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/105

Wszystko na wydzieranie: (bodaj panoszeli)
Już ubostwu^[1] i łąki, i pola odjęli.
Teraz bronią do lasow; siła drzewa padnie

Na każdy rok, siła go leda kto ukradnie?

10

Rąbią ze pnia, nie tylko powalone biorą,
A przedsię darow bożych nigdy nie przebiorą:
Las przedsię lasem, a snadź lepiej to i panu
Co rok po dziesiątemu wytykać^[2] baranu.

Ale się nie frasujmy: gębę djabłu temu

15

Przyjdzie czym zatkać, a paść przedsię po staremu.
Wełna się na to przeda, i czym lżejszym może
Odprawić^[3], niech się ten wilk tą draczą^[4] wspomoże.

SYMICH.

Dawno tak baba rzekła: co dalej,^[5] to gorzej.

Dziś szczyptami odprawisz, jutro nasyp sporzej^[6].

20

Naciężyj nogę wstawić^[7]; i te dziesięciny
Naprzod nastały barzo z niewielkiej przyczyny.
Przedtym nic nie dawano, darmosmy pasali,
Bryndzę tylko albo ser na pocztę^[8] naszali.

Potym barana, alić tego zawsze chciano;

25

Nakoniec dziesiątego co rok wytykano.
Teraz na nowe; co się da urzędnikowi,
Wciągnie się to w obyczaj: bo skoro się dowi
Pan tego, będzie kazał sobie za swe płacić;

I tak musiemy na tym dwojako utracić:

30

Bo i urzędnik będzie macał swojej dziury.
Na ostatek nas będą drzeć, tylko nie z skury.

1. ubosztwu.
2. wytykać po dziesiątemu baranu — pobierać dziesięcinę z baranów
3. odprawić co — pozbyć się czego
4. dracza — zdzierstwo
5. dałej
6. sporzej — więcej, obficiej
7. wstawić nogę — zrobić początek
8. poczta — podarunek