Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/108

Cieliczko nie przeskakuj: i ty Daphnisowi
Daj pokuj, krasna Dyrce, cudzemu mężowi.

SOB0Ń.

Wypatrzyłem grzywacze, gdzie gniazdo nosiły,

85

I już dzieci; jak mniemam, wpoły dokarmiły;
Pojdę, je zbiorę, i dam komuś na śniadanie,
Nie powiem, komu: bo mi idzie o wydanie^[1].

SYMICH.

Ułapiłem wiewiorkę wczora na leszczynie,

Niech każdy wie, że ją dam nadobnej Halinie.

90

Komu co Bog obiecał, zazdrość nie ukradnie;
A komu nie obiecał, i z garści wypadnie.

SOBOŃ.

Kiedy po gorach chodzisz, nie chodź, Phylli, bosa,
Kiedy po łąkach, zdrowa nożkom rana rosa,

W trzewiczku do taneczka: a jać go więc kupię,

95

A ty mnie… lecz podobno moje chęci głupie.

SYMICH.

Sierszeń^[2] w południe kąsa, przed wieczorem mszyca,
Mucha cały dzień, w nocy przykra komorzyca^[3],
U wody się boj węża, jaszczorki przy krzaku,

Mnie przy chroście. Co mowisz, szalony prostaku?

100

SOBOŃ.

Zufała Eriphyla, mijając mię wczora,
Cisnęła na mnie jabłkiem; skąd mi głowa chora,
Tesknica na mię bije, szum przelata uszy,
Spać nie mogę, lice mi blednie, a mdło duszy.

SYMICH.

I mnie w tańcu Testylis przydeptała nogę:

105

Od tego czasu wszystek jakoby niemogę^[4].

1. wydanie — rozgłoszenie sekretu
2. sierszeń — szerszeń
3. komorzyca — komar
4. niemoc — chorować