Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/136

Ta strona została przepisana.

Lubo śpiewały dary złotego pokoju.
Zapomniałaś i wdzięku, i zwykłego stroju!

Czyli płakać nie umiesz, a tylko krzykliwe
5

Tryjumfy zwykłaś śpiewać, nie dumy troskliwe[1]?
Za czasy wszystko idzie; jakie słońce wstaje,
Takie Bog serca ludziom i umysły daje.
Żeglarza raz uczyni wesołym pogoda,

Drugi raz smutkiem zmiesza zaburzona woda.
10

I ty czasom przywykaj, a kędy wiatr wienie,
Tam żagle daj. W smutny wiek smutne płuży pienie!
Nie owo[2] to, gdyż z Moskwy zwycięzce witała,
Nie owo[3], kiedyś mężne hetmany śpiewała,

A oni zamki brali, oni posiadali
15

Możne państwa i rogow tyranom ścierali.
Lękał się hardy sąsiad, a na wszystkie strony
Kwitnął pokoj surowym męstwem ogrodzony.
Dziś wszystko opak, wszystko poszło w zaniedbanie:

Nie usłyszysz, jeno płacz, jeno narzekanie,
20

Niezdarzone[4] potrzeby[5], pola krwią oblane.
Tu Tatarzyn plondruje, a wolnemi wroty
Wypada, i co miesiąc czyni swe obroty.

Już Podole zniszczone; ona Ukraina,
25

Ona matka żywności, dobr wszystkich dziedzina,
W popioł poszła; popiołem i miasta budowne[6],
Popiołem poleciały i twierdze warowne.
W niewolą zapędzono lud nieprzeliczony,

Więźnie, nieszczęsne więźnie i bogate plony;
30

Cory śliczne szlacheckie i żony uczciwe
Bisurmanom oddają posługi brzydliwe[7].
Żywiśmy, czy nas morzy sen nieobudzony[8]?

  1. troskliwy — przynoszący troskę
  2. nakładać z kim — wchodzić w spółkę
  3. nie owo to — już nie jest tak, jak wtedy
  4. niezdarzony — nieudany
  5. wojna
  6. budowny — bogato, mocno zabudowany
  7. brzydliwy — wstrętny
  8. nieobudzony (sen) — z którego niepodobna się obudzić