Strona:Skaut Nr 2 (1911).djvu/13

—  13  —

Prawo skautowe.

 1. Na słowie skauta można polegać, jak na słowie Zawiszy.
 Gdy skaut powie: »Na mój honor tak jest«, to znaczy, że tak jest, jak gdyby złożył uroczystą na to przysięgę.
 Podobnie, kiedy zwierzchnik skautowy powie mu: »Wierzę Ci na Twój honor, że to zrobisz«, skaut musi wykonać rozkaz, przy pomocy wszystkich swoich sił, musi pokonać wszelkie przeszkody.
 Gdyby skaut splamił swój honor kłamstwem, albo niedokładnym wykonaniem rozkazu, kiedy na jego honor uwierzono, że go wykona, — przestaje być skautem i musi zwrócić swoją skautową odznakę, której nie wolno mu już nigdy nosić — traci swe skautowe życie.
 2. Skaut jest wierny Ojczyźnie, stara się pojąć, czego Ona od niego żąda, i to wykonywać; jest wierny swoim zwierzchnikom, stoi przy nich w doli i niedoli, broni ich przed wrogami i przed tymi, którzy źle o nich mówią.
 3. Skaut jest obowiązany być pożytecznym i pomagać innym.
 A ma on spełniać swój obowiązek przed wszystkimi innymi sprawami, nawet gdyby miał przez to stracić własną przyjemność, narazić