Strona:Skradziony biały słoń.djvu/12

— 10 —

każdy płyn. Pije wszystko, z wyjątkiem kawy europejskiej.
 — Bardzo dobrze. A ilość?
 — Niech pan zanotuje piętnaście wiader. Pragnienie jego zmienia się często, inne potrzeby nie zmieniają się.
 — To są niezwykłe przymioty. Mogą się nam przydać przy śledzeniu kradzieży.
 Przycisnął guzik.
 — Alaryku! Niech tu przyjdzie kapitan Burus.
 Wszedł Burus. Inspektor Blunt omówił z nim sprawę, aż do najdrobniejszego szczegółu. Potem przemówił doń tonem człowieka, w którego głowie wylęgły się najsubtelniejsze plany, człowieka, który zwykł był rozkazywać.
 Kapitanie Burus! Wyślij pan agentów: Jonesa, Davisa Hasleya, Batesa i Hacketa do szukania śladów skradzionego słonia.
 — Rozumiem, panie inspektorze!
 — Wyślij pan agentów Mosesa, Dakina, Murphy’ego, Rogersa, Tuppera, Higinea i Bartholeusua do wyśledzenia złodzieja.
 — Rozumiem, panie inspektorze!
 — Wyślij pan straż, złożoną z 30 ludzi, z takąż rezerwą na miejsce, gdzie kradzież popełniono. Niech tam pilnują dzień i noc. Nikomu, z wyjątkiem reporterom, nie wolno zbliżać się do miejsca, bez mego pisemnego zezwolenia.
 — Tak jest, panie inspektorze!
 — Poślij pan detektywów w pełnym uniformie na wszystkie stacye kolei i parowców, na wszystkie go-