Strona:Skrypt Fleminga I.djvu/30

lowi ściśle się związać z Francyą i Szwecyą i stanąć przeciwko Prusom. Znaczna część senatorów polskich była naówczas pensyonowaną przez Francyą i byłaby przeszła do obozu Augusta, popiérając go. Fleming natomiast związał Saksonię z Rossyą i Austrją przymierzem, które wpływowi dworu austrjackiego, naówczas przeważnemu w Saksonii, przypisują.
 Zarzutem drugim, słusznym przeciw niemu, było popiéranie nieoględne zgodzenia się Saksonii na przyjęcie tytułu królewskiego przez Brandeburczyka. Tu jedyném tłumaczeniem są stosunki familii jego na dworze berlińskim, które go wiązały.
 W obejściu się feldmarszałek był bardzo żywym, śmiałym, niezmordowanym przy szalonych zabawach króla i miał wogóle obyczaje żołniérkie. Rozkazy rzucał krótko, stanowczo, w niewielu słowach, a wrazie ociągania się i nieposłuszeństwa wpadał w gniéwy gorączkowe. Lada żart potém trafny rozweselał go i opamiętywał. W rozmowach bywał czasem dowcipnym i ostrym.
 Z królem niekiedy obchodził się z poufałością przesadzoną, zuchwałą, a zwłaszcza popijanemu pozwalał sobie z nim do zbytku, szczęściem bezkarnie. Król się zniechęcał, gniéwał, ale Fleming umiał go rozbroić, zagadać i przejednać. Wadą główną w nim było, że się zrazu chwytał zbyt gorąco myśli która mu przychodziła, roznamiętniał się do niéj, a wprędce potém, natrafiając na przeszkody w wykonaniu, równie się łatwo zniechęcał. W tym charakterze, którego studyum należy poczęści i do naszych dziejów, jest mnóstwo sprzeczności i rysów szczególnych. Przy tém wszystkiém, cośmy o nim powiedzieli, był-to