Ta strona została przepisana.
Niech mnie zabije; bo życie męczarnie,
A śmierć da radość; — nie pragnę żyć dłużej.
CHÓR
826—870
Gdzież Zeusa groty, gdzież Heljos na niebie
Błyszczący, jeśli ogląda te sprawy
I bez odwetu pogrzebie!
ELEKTRA
O biada, biada!
CHÓR
Cóż płaczesz dziewczyno?
ELEKTRA
O!
CHÓR
Nie bluźń tylko.
ELEKTRA
Gubisz mnie!
CHÓR
I czemże?
ELEKTRA
Kiedy ułudne rozsiewasz pogłoski
O tych, co zeszli w Hadesu dzierżawy,
Przymnażasz tylko mi troski.
CHÓR
Wiem, Że Amfjaraus[1], co w zdradne padł siecie
Złotą niewiasty pętlicą zmotany,
Nawet w podziemnym dziś świecie...
- ↑ w. 826—870 Amfiaraos, sławny wróżbiarz, zginął przez żonę. Żona Erifyle, pozyskana złotym naszyjnikiem przez Polynikesa, namówiła męża do wyprawy Siedmiu przeciw Tebom. Amfiaraos zapadł się w ziemię wśród ucieczki. Stał się następnie bogiem podziemnym, bożym wróżbitą.
