Ta strona została uwierzytelniona.
CXXIX.
Haniebnie niszczy i moc ducha trwoni
Czyn pożądliwy; już krwawa, mordercza
Jest chuć przed czynem; cześć i wiarę roni,
Nieokiełzana, dzika, przeniewiercza.
Choć rozkosz daje, wnet wzgardą zawstydzi;
Przynęta ciągnie, kto posiadł jej czary,
Wnet, jak połkniętą jagodą się brzydzi;
Bo szałem trują żądzy zdradne dary:
Szałem pogoni i szałem u mety;
Bo żądza szałem przedtym, w chwili, potym;
Rozkosz obieca, żałość da, niestety,
Pierw złudą szczęścia, później jest snem złotym
Świat to wie dobrze, lecz ludzie nie wiedzą,
Jak raj ominąć, który piekła miedzą.
