Strona:Sophie de Ségur - Przygody Zosi i wesołe wakacje.djvu/107

dyskrecji i źle postąpiłem — ujął się za młodszym braciszkiem Janek.
 — W każdym razie to niemiła rzecz być podstępnie oszukanym przez takiego malca bronił się Leoś.
 — Nie zapomnij o tem, że go wydrwiwałeś i miał prawo ci dowieść... zaczęła Zosia.
 — Czego dowieść?.. przerwał jej Leoś niecierpliwie.
 — Że ma więcej rozumu od ciebie! — dokończyła żywo Stokrotka — że może zażartować nawet z twojej mądrości, o której myślisz zbyt wiele!
 — O! bądźcie pewne, że potrafię uszanować mądrość i spryt waszego protegowanego!.. odciął Leoś
 — Który nie będzie chował się za innym w razie niebezpieczeństwa — zawołał Jakóbek.
 — Co chcesz tem powiedzieć, zuchwalcze? Do kogo stosujesz te słowa? rzekł Leon, głos podnosząc.
 — Do tchórza i samoluba — odparł Jakóbek, patrząc prosto w oczy Leosia.
 Kamilka w obawie, aby ostra wymiana