Strona:Sophie de Ségur - Przygody Zosi i wesołe wakacje.djvu/116

 Pani Marja zaczęła się niepokoić. Wszyscy rozpoczęli poszukiwania, idąc grupami.
 Trwało to dość długo. Wreszcie Janek, idący z mamusią Stokrotki, usłyszał jakby jęk przyciszony. Zatrzymali się, nasłuchując.
 — Na pomoc! Na pomoc! Ratujcie mnie, zabrzmiał teraz wyraźnie głosik w pobliżu!
 — Cdzie jesteś, Zosiu? krzyknął Janek przerażony.
 — Tu jestem tuż koło ciebie we wnętrzu drzewa — odpowiedział głos jakby z pod ziemi.
 Na wołanie pani Rosburgowej zbiegli się wszyscy, dopytując co się stało?
 — Wpadłam w dziuplę, duszę się! Umrę, jeżeli mnie stąd nie wyciągniecie, mówiła Zosia rozpaczliwie.
 Janek zastanowiwszy się przez krótką chwilę, szybko wdrapał się na drzewo.
 — Co robisz? krzyknął Leoś. Drzewo jest spóchniałe. Wpadniesz w otwór, tak samo, jak Zosia i ją zadusisz. Zejdź natychmiast! — mówił, — ale Janek z niezwykłą zręcznością wznosił się w górę, chwytając się gałęzi.
 Jakóbek, nie wiadomo jak i kiedy zna-