Strona:Sophie de Ségur - Przygody Zosi i wesołe wakacje.djvu/182

o nie przerywaniu rozstaniem węzła zawartej przyjaźni — odrzekła pani Marja ze szczerem uczuciem.
 Nadbiegły dzieci. Pan Rosburg oznajmił Pawełkowi o kupnie lasów na jego imię.
 — Czy życzysz sobie, abym w dalszym ciągu, lokował twoje kapitały? zapytał przybranego syna.
 — Jakie kapitały? odrzekł Pawełek zdumiony.
 — Masz oprócz majątku po rodzicach dwa miljony, które pan Fischini zapisał w testamencie twemu ojcu, przyjacielowi swemu z lat dziecinnych.
 — Jakiż ten pan Fischini był bogaty! chwalił się Pawełek.
 — Ja myślę! Pozostawił jeszcze cztery miljony franków swemu dawnemu i ukochanemu przyjacielowi panu de Rèan, ojcu Zosi.
 — O Boże! wykrzyknął Leoś. Jakże Zosia jest szczęśliwa! Chciałbym ogromnie być bogatym!
 — Czyż nie mamy wszystkiego podostatkiem? zapytał Janek.
 — Zawsze to wielka przyjemność mieć