Strona:Sophie de Ségur - Przygody Zosi i wesołe wakacje.djvu/78

prządz go do wózeczka i pojechać z Pawełkiem na spacer.
 — Czy tylko ciocia nic nie będzie miała przeciwko temu? zapytał Pawełek.
 — Idź, mój drogi i poproś mamusię, bo ja nie mam odwagi — odrzekła Zosieńka.
 Pawełek pobiegł do pani Ireny i przedstawił jej prośbę dzieci, na co dostał odpowiedź, że mogą jechać tylko w takim razie, jeżeli bona będzie im towarzyszyła.
 Zosia nachmurzyła się usłyszawszy rozkaz mamusi.
 — Co to za nuda mieć przy sobie kogoś, kto wciąż strofować będzie, obawia się wszystkiego i nie pozwoli jechać prędko — ubolewała Zosia.
 — Nie mamy potrzeby galopować wiesz, że ciocia zabrania — mówił Pawełek
 Zosia milczała nadąsana, podczas gdy Pawełek pośpieszył zawiadomić bonę i kazał zaprządz osiołka do wózeczka. W pół godziny potem wózek stał już przed gankiem.
 Zosia wsiadła, ale ciągle była chmurną, pomimo usiłowań Pawełka wprowadzenia siostrzyczki w dobry humor. Wreszcie te dąsy rozgniewały go i rzekł zniecierpliwiony: