Strona:Sophie de Ségur - Przygody Zosi i wesołe wakacje.djvu/92

o rok młodszy od niego, o wielkich, czarnych oczach, odznaczał się odwagą, stanowczością, był przytem uprzejmy i łagodny.
 Jakóbek siedmioletni o włosach zwijających się w pukle, miał sprytne, wesołe oczki, różowe policzki, dobre serduszko i żywe usposobienie.
 Dzieci znalazły w sobie wielkie zmiany po dwuletniem niewidzeniu. Poczęto przypominać różne figle i psoty z poprzednio spędzonych razem wakacji.
 — Czy pamiętacie nasz połów motyli?
 — A ta biedna żaba, umieszczona na mrowisku? wtrąciła Stokrotka.
 — A ten ptaszek, którego wyjąłem z gniazdka i tak mocno trzymałem w ręku że biedactwo zadusiłem — mówił Jakóbek
 — Teraz będziemy się lepiej bawić Musimy wymyślić coś bardzo zabawnego — wołały dziewczynki.
 Zosia tylko trzymała się na stronie. Nie należała do rodziny i czuła się nieco osamotnioną. Spostrzegł to Janek i zbliżywszy się do niej rzekł serdecznym tonem:
 — Nigdy nie zapomnę jak byłaś uprzej-