Strona:Sophie de Ségur - Przykładne dziewczątka.djvu/212

woli. Trzebaby chyba wychować ją od młodu.
 — Ach, Pawełku, rzuć proszę cię piłkę w górę, żeby zmusić wiewiórkę do zejścia z dachu — wołała Zosia.
 Pawełek spełnił jej życzenie i cisnął piłkę tak zręcznie, że trafił wiewiórkę w czoło. Po chwili piłka spadła na ziemię, podskakując kilkakrotnie, a w ślad za nią stoczyła się wiewiórka, rozbijając sobie głowę o kamień. Leżała teraz martwa zakrwawiona, mając nogi połamane, w całą długość rozpostarta na ziemi.
 Dzieci pochyliły się nad nią przerażone-
 — Niedobry Pawełku! To ty jesteś przyczyną jej śmierci — zawołała Zosia.
 — Czyż nie prosiłaś sama, abym piłką ją spłoszył? tłómaczył się Pawełek.
 — Trzeba było tylko ją wystraszyć a nie zabijać — rzekła Zosia.
 — Nie myślałem że tak celnie trafię, przecież nie chciałem zabić.
 — Idź sobie ztąd! Jesteś bardzo niedobry! Wcale cię już nie kocham, mówiła Zosia.
 — Ja ciebie również — odparł Pawełek. Ogromnie się cieszę, że niebędziesz mogła dręczyć biednego stworzenia!
 — O, tak! Jesteś bardzo niedobry ciąg-