Strona:Sophie de Ségur - Przykładne dziewczątka.djvu/217

niesienie go w ten sposób we dwoje z wielkiemi ostrożnościami do ogrodu.
 Pomysł ten trafił Zosi do przekonania. Żółw został umieszczony na murawie i poczuwszy ziemię pod sobą, wyciągnął mordeczkę i łapy, poczem gryzł trawę. Zosia i Pawełek przyglądali mu się ze zdumieniem.
 — A widzisz, że mój żółw nie jest taki głupi i niemrawy, jak sądziłeś — zawołała Zosia uradowana.
 — Masz słuszność, ale przyznaj, że wstrętnie brzydki — odparł Pawełek.
 — To prawda, że ładny nie jest, ma bardzo brzydką głowę.
 — I potworne łapy — dorzucił Pawełek.
 Dzieci pielęgnowały żółwia przez dni kilka. Jakoś nic osobliwego nie przytrafiło się w tym czasie. Żółw sypiał na sianku w kąciku, gryzł trawę i sałatę i zdawał się zupełnie szczęśliwy.
 Pewnego ranka Zosi przyszło dogłowy, że wobec gorąca żółw pewno chętnie użyłby kąpieli. Powiedziała o tem Pawełkowi.
 — Możebyśmy go wykąpali sami w sadzawce, woda w niej jest świeża i czysta.
 — Może mu kąpiel zaszkodzi? — zapytał Pawełek.
 — Przeciwnie, żółwie bardzo lubią ką-